Պատերազմ, վիրավորում, կյանքի փոփոխություն և նոր կյանք․ «Տղերքը» հաղորդաշարի շրջանակներում այս անգամ զրուցել ենք Հաղթանակ գյուղից Սարգիս Ֆիդանյանի և նրա կնոջ՝ Մանուշ Գրիգորյանի հետ։

Սարգիսը ծանր վիրավորում է ստացել Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ընթացքում, որի արդյունքում կորցրել է ոտքը և ձեռքը։ Վերականգնողական երկարատև ընթացք է անցել «Զինվորի տանը», ապա՝ Չեխիայի Հանրապետությունում։

Այժմ Սարգիսն ամուսնացած է, վերջերս ծնվել է նաև նրա և Մանուշի դուստրը՝ Սոնան։ Սարգիսն ասում է, որ հայր դառնալն ու ընտանիքը նոր և իրական իմաստ են բերել իր կյանքին։



Տավուշ TV-ի տաղավարում մեր հյուրն է  44-օրյա պատերազմի մասնակից Սարգիս Ալավերդյանն է։ Սարգիսը պարտադիր զինվորական ծառայության է մեկնել 2019 թ. ամռանը և մեկ տարվա զինծառայող էր, երբ սկսվեց պատերազմը։ Վիրավորում է ստացել պատերազմի հենց առաջին օրը։

Վերականգնողական դժվար ճանապարհ անցնելուց հետո այսօր հենց իր հետ կխոսենք «պատերազմից առաջ»-ի և «հետո»-ի մասին։



44-օրյա պատերազմում զոհված Արկադի Մելիքբեկյանի ընտանիքը հրավիրում է փետրվարի 10-ին՝ժամը 14:30 Ազատամուտի մշակույթի տուն, որտեղ տեղի կունենա 44-օրյա պատերազմում անմահացած Արկադի Մելիքբեկյանի հիշատակին նվիրված «Հադրութի հերոս Արկոն» գրքի շնորհանդեսը։

Ցանկացողները կարող են ներկա գտնվել շնորհանդեսին։

«Ինքը լրիվ սիրո արտահայտություն էր՝ իր մեջ էնքան շատ էր էդ սերը․․․ու ամենքիս կարողանում էր տալ՝ ամենքիս լիարժեք, մեծ սեր էր տալիս»։

Տղերքը հաղորդաշարի մեր այսօրվա թողարկումը պատմում է գետահովիտցի Մեսրոպ Հովհաննիսյանի մասին՝ մարդու, ով իր կարճատև կյանքի ընթացքում հասցրեց իր բաժին սերն ու բարին թողնել իրեն ճանաչող յուրաքանչյուր մարդու սրտում։

Այդ սերն առ մարդիկ ու սերն առ Հայրենիք էլ նրան տարան իսկական հերոսացման ճանապարհով։ Ինչպես Մեսրոպի հայրն է ասում՝ «հերոս բառը, ինձ թվում ա, հերիք ա, որ էլ ուրիշ ոչ մի բան չավելացնենք։ Մենակ իմ տղեն չէ՝ բոլորը, ովքեր կյանքները դրեցին էս հողի ու ջրի համար․․․»։

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Մեսրոպ Վարդանի Հովհաննիսյանը ծնվել է 2002 թ․ հունվարի 11-ին Տավուշի մարզի Գետահովիտ գյուղում, սովորել և ավարտել է տեղի միջնակարգ դպրոցը։

Դպրոցն ավարտելուց հետո 2020-ի հուլիսի 21-ին զորակոչվել է բանակ՝ պարտադիր զինվորական ծառայության:

Մեսրոպը ծառայում էր Ջրականում և երկու ամսվա զինծառայող էր, երբ սկսվեց պատերազմը։ Էությամբ բարի և հոգատար պատանին շատ երազանքներ ուներ, որոնք պետք է իրագործեր ծառայությունից հետո, սակայն կյանքն այլ ընթացք էր նախատեսել:

Հոկտեմբերի 13-ին անմահացել է Հադրութի Վարդասարում․ նրան փնտրել են երկար ժամանակ և գտել միայն դեկտեմբերին։ 

Մեսրոպ Վարդանի Հովհաննիսյանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայության», «Մարտական խաչ» մեդալներով, ինչպես նաև «Գթության մայր» միջազգային միության մեդալով։



Գրեթե մեկ ամիս առաջ՝ նոյեմբերի 11-ին Տավուշի մարզի Կողբ գյուղում 44-օրյա պատերազմի մասնակից Սարգիս Ավագյանի նշանադրությունն էր։ 

«Տղերքը» հաղորդաշարի մեր թիմը զրուցել է Սարգիսի և նրա նշանածի՝ Մոնիկայի հետ։ Երիտասարդները պատմում են պատերազմի, իրենց ապրումների, սպասումի և միշտ հաղթող սիրո մասին։



Նոյեմբերի 23-ին Պառավաքար գյուղում բացվել է 44-օրյա պատերազմում անմահացած Կարեն Մարգարյանի կիսանդրին։ Գյուղի բարձունքում օծվել է նաև Կարենի հիշատակին կառուցված մատուռը։

Կարեն Մարգարյանը ծնվել է 2000 թվականի նոյեմբերի 23-ին, Տավուշի մարզի Պառավաքար գյուղում։ 2006 – 2018 թվականներին գերազանցությամբ սովորել է Պառավաքարի Էդիկ Մելքումյանի անվան միջնակարգ դպրոցում։ Դպրոցական տարիներին մասնակցել է տարբեր մրցույթների, ունեցել հաջողություններ, ստացել մրցանակներ։ 2014-2015 թվականներին հաճախել է Դիլիջանի Թումո կենտրոն, իսկ 2016 թվականին՝ Արմաթ ինժեներական լաբորատորիա։

Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Երևանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի ֆինանսական ֆակուլտետ, սակայն 2019 թվականի հունվարի 30-ին, ուսումը կիսատ թողնելով, զորակոչվել է Հայոց բանակ։

Գերազանց ծառայության համար արժանացել է «Բանակի գերազանցիկ» մեդալի, ստացել շնորհակալական նամակներ։ Մինչև վերջ անառիկ պահելով Հայրենիքի սահմանի իրեն վստահված մասը՝ Կարենը զոհվել է 2020 թ․ սեպտեմբերի 27-ին՝ մարտական առաջադրանք կատարելիս։

Հայրենիքի սահմանները պաշտպանելիս ցուցաբերած խիզախության և անմնացորդ նվիրումի համար Կարեն Մարգարյանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայության» մեդալով։ Պարգևատրվել է նաև «Գթության մայր», «Առյուծ ֆիդայի» մեդալներով:



Նոյեմբերի 23-ին Պառավաքար գյուղում բացվել է Արցախյան 44-օրյա պատերազմում զոհված Կարեն Մարգարյանի կիսանդրին։

Բացման արարողությանը ներկա էին Տավուշի մարզպետի տեղակալ Նարեկ Ղուշչյանը, ՀՀ ԱԺ պատգամավոր Վահե Ղալումյանը, Կարեն Մարգարյանի ծնողները, այլ պաշտոնատար անձինք և գյուղի բնակիչներ։

Միջոցառման ընթացքում ներկայացվել է Կարեն Մարգարյանի կյանքն ու մարտական ուղին:

Այնուհետեւ տեղի է ունեցել Կարեն Մարգարյանի հիշատակին կառուցված մատուռի օծման արարողությունը` Տավուշի թեմի հոգեւոր առաջնորդ Բագրատ եպիսկոպոս Գալստանյանի ձեռամբ։

Արցախում թշնամու ագրեսիան ետ մղելիս զոհված 19-ամյա Կարեն Վահրամի Մարգարյանը ծնվել է 2000թ. Տավուշի մարզի Պառավաքար գյուղում։

Կարենը տան փոքրն էր, իրենից մեծ եղբայր ու քույր ուներ: Ապագայի հետ կապված շատ ծրագրեր ուներ, առաջին կիսամյակը գերազանց գնահատականներով է ավարտել ու պատրաստվում էր բանակից հետո ուսումը շարունակել:

Հավերժ փառք Հայրենիքի խաղաղության համար ընկած մեր բոլոր հերոսներին…….

#bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails { width: 1254px; justify-content: center; margin:0 auto !important; background-color: rgba(255, 255, 255, 0.00); padding-left: 4px; padding-top: 4px; max-width: 100%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item { justify-content: flex-start; max-width: 250px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item a { margin-right: 4px; margin-bottom: 4px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item0 { padding: 0px; background-color:rgba(0,0,0, 0.30); border: 0px none #CCCCCC; opacity: 1.00; border-radius: 0; box-shadow: ; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img { max-height: none; max-width: none; padding: 0 !important; } @media only screen and (min-width: 480px) { #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img { -webkit-transition: all .3s; transition: all .3s; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img:hover { -ms-transform: scale(1.08); -webkit-transform: scale(1.08); transform: scale(1.08); } } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 { padding-top: 56%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-title2, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-ecommerce2 { color: #323A45; font-size: 16px; font-weight: bold; padding: 2px; text-shadow: ; max-height: 100%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-thumb-description span { color: #323A45; font-size: 12px; max-height: 100%; word-wrap: break-word; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-play-icon2 { font-size: 32px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-ecommerce2 { font-size: 19.2px; color: #323A45; }

/*pagination styles*/ #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 { text-align: center; font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; margin: 6px 0 4px; display: block; } @media only screen and (max-width : 320px) { #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .displaying-num_0 { display: none; } } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .displaying-num_0 { font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; margin-right: 10px; vertical-align: middle; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .paging-input_0 { font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; vertical-align: middle; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled:hover, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled:focus, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 input.bwg_current_page { cursor: default; color: rgba(102, 102, 102, 0.5); } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 input.bwg_current_page { cursor: pointer; text-align: center; font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; text-decoration: none; padding: 3px 6px; margin: 0; border-radius: 0; border-style: solid; border-width: 1px; border-color: #E3E3E3; background-color: rgba(255, 255, 255, 1.00); box-shadow: 0; transition: all 0.3s ease 0s;-webkit-transition: all 0.3s ease 0s; }

if( jQuery('.bwg_nav_cont_0').length > 1 ) { jQuery('.bwg_nav_cont_0').first().remove() } function spider_page_0(cur, x, y, load_more) { if (typeof load_more == "undefined") { var load_more = false; } if (jQuery(cur).hasClass('disabled')) { return false; } var items_county_0 = 1; switch (y) { case 1: if (x >= items_county_0) { document.getElementById('page_number_0').value = items_county_0; } else { document.getElementById('page_number_0').value = x + 1; } break; case 2: document.getElementById('page_number_0').value = items_county_0; break; case -1: if (x == 1) { document.getElementById('page_number_0').value = 1; } else { document.getElementById('page_number_0').value = x - 1; } break; case -2: document.getElementById('page_number_0').value = 1; break; case 0: document.getElementById('page_number_0').value = x; break; default: document.getElementById('page_number_0').value = 1; } bwg_ajax('gal_front_form_0', '0', 'bwg_thumbnails_0', '0', '', 'gallery', 0, '', '', load_more, '', 1); } jQuery('.first-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, -2, 'numeric'); return false; }); jQuery('.prev-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, -1, 'numeric'); return false; }); jQuery('.next-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 1, 'numeric'); return false; }); jQuery('.last-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 2, 'numeric'); return false; }); /* Change page on input enter. */ function bwg_change_page_0( e, that ) { if ( e.key == 'Enter' ) { var to_page = parseInt(jQuery(that).val()); var pages_count = jQuery(that).parents(".pagination-links").data("pages-count"); var current_url_param = jQuery(that).attr('data-url-info'); if (to_page > pages_count) { to_page = 1; } spider_page_0(this, to_page, 0, 'numeric'); return false; } return true; } jQuery('.bwg_load_btn_0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 1, true); return false; });

#bwg_container1_0 #bwg_container2_0 #spider_popup_overlay_0 { background-color: #EEEEEE; opacity: 0.60; }

«Գթության մայր» միջազգային միության նախագահ Լիլիթ Չիբուխչյանի  գրած գրքերը կրկին Տավուշի մարզը միավորել էին մեկ հարկի տակ։ Լույս տեսած 3 նոր գրքերում ներկայաված են 44-օրյա պատերազմում նահատակված տղաների կյանքի պատմությունը, նրանց մարտական ուղին ու սխրագործությունները: Նոյեմբերի 7-ին Տավուշի մարզպետարանում տեղի ունեցան Լիլիթ Չիբուխչյանի «Պահիր վերջին փամփուշը, որդիս», «Սիրո ուժը, երկինք, երկիր» և  «Պատիվ.. Հայրենիք, որ չծնկի սերունդս գալիք» գրքերի շնորհանդեսները:

«Պահիր վերջին փամփուշը, որդիս» վերնագրով  գիրքը նվիրվում է բոլոր հերոսածին մայրերին: Այս միջոցով հեղինակն իր երախտագիտությունն ու խոնարհման խոսքն է հղում բոլոր նրանց, ովքեր Հայրենիքի համար դաստիարակեցին նվիրյալ զավակներ: 

«Պատիվ.. Հայրենիք, որ չծնկի սերունդս գալիք»․ այս վերնագրով գիրքը պատմում է մեր անմահացած տղերքի՝ նրանց կյանքի ու հերոսությունների, երազանքների ու նպատակների մասին, իսկ «Սիրո ուժը, երկինք, երկիր» գիրքը հերոսների կանանց` այրիների մասին է:

Շնորհանդեսին ելույթներով հանդես եկան Իջևանի երաժշտական միջնակարգ դպրոցի սաները, «M» պարային համույթը և ԵՊՀ ԻՄ ուսանողները:

Միջոցառման վերջում Հայրենիքի պաշտպանության համար իրենց կյանքը զոհաբերած տղաների ծնողներին «Գթության մայր» Միջազգային միության կողմից հանձնվեցին գրքերից օրինակներ, պատվոգրեր ու մեդալներ: 



Առաջնագծից «Երկիր մեդիա»-յի ռեպորտաժում տղերքը խրամատում են, Ռուբենն է խոսում, պատմում է թշնամու հարձակման մասին՝ «կարևորը՝ դուխներս տեղն էր, ռիսկով․․․»։ Լրագրողը հարցնում է՝ «վախի զգացում կա՞ր էդ պահին»։ «Вообще չկար»,- ժպտում է զինվորը։ Երբ ռեպորտաժը հեռուստատեսության եթերում էր, նա արդեն անմահության ճանապարհն էր բռնել․․․

«Տարերք էր իր համար Արցախը, շատ էր սիրում․․․»

Մեր եթերում այսօր «Տղերքը» հաղորդաշարը պատմում է Ռուբեն Գևորգյանի մասին՝ համեստ և քաջ զինվորի, ով մինչև վերջ հավատարիմ մնաց Հայրենիքին տված երդմանը՝ «հանուն նրա չխնայել կյանքը»։ Նա կռվեց քաջաբար՝ մեզ թողնելով ուժեղ Հայրենիք ունենալու իր մեծ երազանքը։

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Ռուբեն Գևորգյանը ծնվել է Վերին Ծաղկավան գյուղում 1998 թվականին: «Հայրենիքն սկսվում է հենց իմ գյուղի սահմաններից»․ Ռուբենը հենց փոքրուց էր սահմանապահ։

Ռուբենը եղել է համեստ, հավասարակշռված, ընկերասեր աշակերտ՝ պատմում են ուսուցիչները։

Չնայած առողջական խնդիրներին՝ անձնվիրաբար ծառայել է Հայրենիքին:

Թշնամու դիրքերը գրավելու, մեծ քանակությամբ զենք-զինամթերք, կենդանի ուժ ոչնչացնելու համար արժանացել է «Մարտական ծառայության համար» մեդալի:

Թեժ մարտերի ընթացքում արկի հարվածը վերցրել է իր վրա՝ փրկելով ընկերոջ կյանքը: Նահատակվել է հոկտեմբերի 9-ին։



«Մի պահ լրջացած ասեց՝ բայց գիտե՞ս, կա մի բան, որ քեզանից շատ եմ սիրում, ես էլ անհանգստացած ասեցի՝ էդ ի՞նչն ա, ասեց՝ Հայրենիքը․․․»։
«Անսահման հոգատար ու սիրելու անսահման կարողություն ունեցող մարդ էր Հարութը․․․»

«Տղերքը» հաղորդաշարի մեր այսօրվա թողարկումը պատմում է ռազմական բժիշկ Հարություն Չոբանյանի մասին․ «Սպիտակ բանակի» հավատարիմ մարտիկը, բժիշկը, որ մինչև վերջին պահը վստահ էր՝ իր տեղը ռազմաճակատում է․ ամուր, պատվախնդիր ու արժանապատիվ։

2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին, պատերազմական դրությունից ելնելով, Հարությունը դիմել է ՊՆ և թույլտվություն ստանում մեկնել ռազմաճակատ՝ ծառայությունից հետո նորից զբաղեցնելով Հադրութի զորամասի բուժծառայության պետի պաշտոնը։ Մասնագիտական գերազանց որակներ ցույց տալով՝ Հարությունը հարյուրավոր վիրավորների կյանքեր է փրկել, մինչև որ շտապ օգնության մեքենայով վիրավորներ տեղափոխելիս ինքն է ենթարկվել հարձակման։


ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Հարություն Չոբոնյանը ծնվել է 1993 թ․ փետրվարի 18-ին Տավուշի մարզի սահմանամերձ Այգեհովիտ գյուղում: Հարությունը ընտանիքի առաջնեկն էր։ 1999 թ․ ընդունվել է Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղի միջնակարգ դպրոց և երկու տարի այնտեղ սովորել։

2001 թվականի հոկտեմբերին Հարությունը, ընտանիքի հետ միասին, տեղափոխվել է Կոտայքի մարզի Հրազդան քաղաք և ուսումը շարունակել Հրազդան քաղաքի Հ․ Պարոնյանի անվան թիվ 12 միջնակարգ դպրոցում։ Հարությունը դպրոցում աչքի է ընկել բարձր առաջադիմությամբ։ 2009թ․ գերազանցությամբ ավարտել է դպրոցը։

2009թ․ ընդունվել է Երևանի Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի Բուժական գործ ֆակուլտետը։ Փոխելով վերոնշյալ ֆակուլտետը` 2011-2014 թթ․ Հարությունը սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի ռազմաբժշկական ֆակուլտետը։

2014-2016 թթ․ սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետի մագիստրատուրան` ձեռք բերելով բժշկի որակավորում «Բուժական գործ զինված ուժերում» մասնագիտությամբ։ 2016-2017թթ․ սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետի ինտերնատուրան` «Ընդհանուր բժշկական գործունեություն զինված ուժերում» մասնագիտությամբ։

2017թ․ Հարությունը գործուղվել է Արցախի Հանրապետության Հադրութ քաղաք՝ որպես զորամասի բժիշկ։ 2018թ․ նշանակվել է նույն զորամասի բուժկետի պետ։ 2019 թ․ նշանակվել է նույն զորամասի բուժծառայության պետ։ Աշխատելու տարիներին ստացել է բազում պատվոգրեր և շնորհակալագրեր` վիրավորված զինծառայողներին համապատասխան բժշկական օգնություն ցուցաբերելու, ինչպես նաև բուժական ծառայությունը բարձր մակարդակի կազմակերպելու, ծառայողական պարտականությունները բարեխիղճ կատարելու ու օրինակելի կարգապահության համար։

2020 թ․ հուլիսին ստացել է կապիտանի կոչում։

2020 թ․ ընդունվել է ԵՊԲՀ-ի օրդինատուրա`«Ճառագայթային ախտորոշում մասնագիտությամբ։

2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին՝ պատերազմական դրությունից ելնելով, Հարությունը մեկնել է ռազմաճակատ՝ նորից զբաղեցնելով Հադրութի զորամասի բուժծառայության պետի պաշտոնը: Մասնագիտական գերազանց որակներ ցույց տալով՝ Հարությունը փրկել է հարյուրավոր վիրավորների կյանքեր։ Սակայն հոկտեմբերի 13-ին ռազմական շտապօգնության մեքենայում երկու վիրավորներին առաջին բուժօգնություն ցուցաբերելիս Հարություն Չոբանյանը թշնամու գնդակից զոհվեց՝ չկարողանալով փրկել սեփական կյանքը։