Հունվարի 24-ին՝ ժամը 10:00-ից մինչև 15:00-ն ընկած ժամանակահատվածում, Տավուշի մարզի Իջևան համայնքի Ակնաղբյուր բնակավայրում անցկացվելու է ««Օդային տագնապ» ազդանշանի դեպքում բնակչության ազդարարման, պատսպարման և տարհանման աշխատանքների կազմակերպումը» թեմայով վարժանք, որի ընթացքում ժամը 12:00-ին գործարկվելու է էլեկտրական շչակ:
Խնդրում ենք չանհանգստանալ։
Ակնաղբյուրի դպրոցականներն այսուհետ դասերը կացկացնեն նորոգված ու լուսավոր դասասենյակներում։ Հայ բարեգործական ընդհանուր միության օգնությամբ՝ ֆրանսահայ կամավորներն ու մի խումբ երիտասարդներ այլ երկրներից, երկար տարիներ չվերանորոգված մասնաշենքի մի քանի դասասենյակներ վերանորոգել են, մասնավորապես կարգի են բերել լաբարատորիաներն ու լսարանները, կահավորել դրանք․ կատարվել են նաև ներքին հարդարման աշխատանքներ։
ՀԲԸՄ կամավորների առաջին այցն է Ակնաղբյուր, մինչ այդ նրանք նմանատիպ աշխատանքներ են կատարել Սարիգյուղում, որից հետո շրջել են համայնքի կրթամշակութային հաստատություններում և հերթական բարեգործական ծրագրի իրականացման համար ընտրել Ակնաղբյուրի դպրոցը:
Ակնաղբյուրի դպրոցի վերանորոգման աշխատանքներում ներգրավվել են նաև տեղի բնակիչները: Սփյուռքահայ կամավորներին տպավորել են Ակնաղբյուրի հիասքանչ բնությունն ու բնակչության հոգատար վերաբերմունքը:
Միջոցառմանը ներկա էին Տավուշի մարզպետն ու Իջևանի համայնքապետը: Գնահատելով նրանց աշխատանքները երախտագիտության հետ միասին շնորհակալագրեր և հուշանվերներ հանձնեց ֆրանսիացի կամավորներին:
Ակնաղբյուր գյուղի մի քանի բնակիչներ նկարվել են այն կաղնու մոտ, որն, ըստ ավանդույթի, Վարդան Մամիկոնյանը տնկել էր Ավարայրի ճակատամարտի նախօրեին: Ժողովրդին ավանդվել է, որ կաղնին տնկել է սպարապետ Վարդան Մամիկոնյանը 450 թվականին՝ Ավարայրի ճակատամարտից մեկ տարի առաջ:
450 թվականի ամռանը պարսից մի զորաբանակ շարժվեց դեպի Կուր գետի ափերը՝ ճանապարհին պարտության մատնելով աղվաններին: Հայկական մի փոքր զորաբանակով աղվաններին օգնության հասավ Վարդան Մամիկոնյանը: Խաղխաղի դաշտում տեղի ունեցած ճակատամարտում հայոց բանակը փայլուն հաղթանակ տարավ: Տունդարձի ճամփին սպարապետը կանգ առավ Աղստևի ձախ ափին՝ Ակնաղբյուր գյուղի մոտ:
Մի տարեց շինական Վարդան Մամիկոնյանին շնորհավորեց հաղթության առթիվ՝ ասելով.
– Ձեռդ կուռ մնա, անունդ՝ անմահ:
Եվ շինականը կաղնու մի ոստ մեկնեց սպարապետին: Վարդան Մամիկոնյանը ժպտաց և, ոչինչ չասելով ու ոչինչ չհարցնելով, սկսեց իր նիզակով փոս փորել: Նրան օգնեց դստրայրը՝ նախարար Արշավիր Կամսարականը:
Սպարապետի կաղնին հզորացավ ու կանաչ մնաց 1528 տարի:
1978 թվականին ծառը տապալվեց։
Բայց ընկած կաղնու կողքին նոր կաղնի տնկեց քսաներորդ դարի հայ զորավար, Խորհրդային Միության մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանը:
Հնագույն մի ավանդություն կա` պատմում են՝ իբրև թե դարեր շարունակ Ակնաղբյուր գյուղի ծերերը այս ծառի մոտից են իրենց որդիներին բանակ կամ պատերազմ ճանապարհել ու հետն էլ հորդորել.
-Որդի, Զորավարի աղբրից ջուր խմիր, ձեռքդ Վարդանի ծառին քսիր, ու քեզ չարուչոռ չի դիպչի…
Ծրագիրը իրականացվում է Եվրոպական միության կողմից ֆինանսավորվող EU4Culture-ի “Մենք ենք մեր սարերը” ծրագրի շրջանակներում։
Ծրագիրը իրականացվում է Իջևանի համայնքապետարանի և Ուրբան կայուն զարգացման հիմնադրամի կողմից։
Փետրվարի 22-ին՝ ժամը 10:00-ից մինչև 15:00-ն ընկած ժամանակահատվածում, Տավուշի մարզի Իջևան համայնքի Ակնաղբյուր բնակավայրում անցկացվելու է ««Օդային տագնապ» ազդանշանի դեպքում բնակչության ազդարարման, պատսպարման և տարհանման աշխատանքների կազմակերպումը» թեմայով վարժանք, որի ընթացքում` ժամը 12:00-ին, գործարկվելու է էլեկտրական շչակ:
Խնդրում ենք չանհանգստանալ։
Պատահեց այնպես, որ մի օր Տավուշ TV-ի մեր ստուդիայի հոսանքն անջատեցին․․․ Դե, մենք էլ որոշեցինք ժամանակ չկորցնել․ ողջ թիմով հավաքվեցինք ու գնացինք տավուշյան ավանդույթներին հյուր։
Գնացել ենք օղի թորելու, իսկ մեզ սիրով իրենց հարկի տակ են հյուրընկալել Գուրգեն և Անահիտ Եգանյանները՝ Ակնաղբյուր գյուղում։
Օղու թորման ավանդական գործընթացը, ինչպես ասում են՝ «Ա-ից մինչև Ֆ»՝ մեր տավուշյան վլոգում։