Դեկտեմբերի 31-ին, ժամը 02:17-ին Տավուշի մարզային ճգնաժամային կառավարման կենտրոն ահազանգ է ստացվել, որ Այգեհովիտ գյուղում այրվում է ավտոմեքենա:
Դեպքի վայր է մեկնել ԱԻՆ ՓԾ մարզային փրկարարական վարչության հրշեջ-փրկարարական ջոկատից մեկ մարտական հաշվարկ։
Հրդեհը մեկուսացվել է ժամը 02:50-ին, մարվել՝ 03:13-ին: Այրվել է «Nissan Altima» մակնիշի ավտոմեքենա (վարորդ՝ Բ․ Չ․):
«Մի պահ լրջացած ասեց՝ բայց գիտե՞ս, կա մի բան, որ քեզանից շատ եմ սիրում, ես էլ անհանգստացած ասեցի՝ էդ ի՞նչն ա, ասեց՝ Հայրենիքը․․․»։
«Անսահման հոգատար ու սիրելու անսահման կարողություն ունեցող մարդ էր Հարութը․․․»
«Տղերքը» հաղորդաշարի մեր այսօրվա թողարկումը պատմում է ռազմական բժիշկ Հարություն Չոբանյանի մասին․ «Սպիտակ բանակի» հավատարիմ մարտիկը, բժիշկը, որ մինչև վերջին պահը վստահ էր՝ իր տեղը ռազմաճակատում է․ ամուր, պատվախնդիր ու արժանապատիվ։
2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին, պատերազմական դրությունից ելնելով, Հարությունը դիմել է ՊՆ և թույլտվություն ստանում մեկնել ռազմաճակատ՝ ծառայությունից հետո նորից զբաղեցնելով Հադրութի զորամասի բուժծառայության պետի պաշտոնը։ Մասնագիտական գերազանց որակներ ցույց տալով՝ Հարությունը հարյուրավոր վիրավորների կյանքեր է փրկել, մինչև որ շտապ օգնության մեքենայով վիրավորներ տեղափոխելիս ինքն է ենթարկվել հարձակման։
ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ
Հարություն Չոբոնյանը ծնվել է 1993 թ․ փետրվարի 18-ին Տավուշի մարզի սահմանամերձ Այգեհովիտ գյուղում: Հարությունը ընտանիքի առաջնեկն էր։ 1999 թ․ ընդունվել է Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղի միջնակարգ դպրոց և երկու տարի այնտեղ սովորել։
2001 թվականի հոկտեմբերին Հարությունը, ընտանիքի հետ միասին, տեղափոխվել է Կոտայքի մարզի Հրազդան քաղաք և ուսումը շարունակել Հրազդան քաղաքի Հ․ Պարոնյանի անվան թիվ 12 միջնակարգ դպրոցում։ Հարությունը դպրոցում աչքի է ընկել բարձր առաջադիմությամբ։ 2009թ․ գերազանցությամբ ավարտել է դպրոցը։
2009թ․ ընդունվել է Երևանի Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի Բուժական գործ ֆակուլտետը։ Փոխելով վերոնշյալ ֆակուլտետը` 2011-2014 թթ․ Հարությունը սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի ռազմաբժշկական ֆակուլտետը։
2014-2016 թթ․ սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետի մագիստրատուրան` ձեռք բերելով բժշկի որակավորում «Բուժական գործ զինված ուժերում» մասնագիտությամբ։ 2016-2017թթ․ սովորել և ավարտել է ԵՊԲՀ-ի Ռազմաբժշկական ֆակուլտետի ինտերնատուրան` «Ընդհանուր բժշկական գործունեություն զինված ուժերում» մասնագիտությամբ։
2017թ․ Հարությունը գործուղվել է Արցախի Հանրապետության Հադրութ քաղաք՝ որպես զորամասի բժիշկ։ 2018թ․ նշանակվել է նույն զորամասի բուժկետի պետ։ 2019 թ․ նշանակվել է նույն զորամասի բուժծառայության պետ։ Աշխատելու տարիներին ստացել է բազում պատվոգրեր և շնորհակալագրեր` վիրավորված զինծառայողներին համապատասխան բժշկական օգնություն ցուցաբերելու, ինչպես նաև բուժական ծառայությունը բարձր մակարդակի կազմակերպելու, ծառայողական պարտականությունները բարեխիղճ կատարելու ու օրինակելի կարգապահության համար։
2020 թ․ հուլիսին ստացել է կապիտանի կոչում։
2020 թ․ ընդունվել է ԵՊԲՀ-ի օրդինատուրա`«Ճառագայթային ախտորոշում մասնագիտությամբ։
2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին՝ պատերազմական դրությունից ելնելով, Հարությունը մեկնել է ռազմաճակատ՝ նորից զբաղեցնելով Հադրութի զորամասի բուժծառայության պետի պաշտոնը: Մասնագիտական գերազանց որակներ ցույց տալով՝ Հարությունը փրկել է հարյուրավոր վիրավորների կյանքեր։ Սակայն հոկտեմբերի 13-ին ռազմական շտապօգնության մեքենայում երկու վիրավորներին առաջին բուժօգնություն ցուցաբերելիս Հարություն Չոբանյանը թշնամու գնդակից զոհվեց՝ չկարողանալով փրկել սեփական կյանքը։
Հայաստանի ազգային հավաքականի նախկին դարպասապահ Ռոման Բերեզովսկու անվան մրցաշարի մեկնարկը տրվեց Տավուշի մարզում. սեպտեմբերի 10-ին Այգեհովիտ գյուղում կայացավ ֆուտբոլային առաջին հանդիպումը Տավուշի մարզի պատանիների միջև։
Հաղարծին, Այգեհովիտ, Տավուշ և Կոթի գյուղերի թիմերի պատանի ֆուտբոլիստները մրցակցեցին հենց Ռոման Բերոզովսկու ներկայությամբ՝ լավագույնս ներկայացնելով իրենց թիմն ու սպորտային կարողությունները։
Ֆուտբոլային պայքարի արդյունքում առաջին հորիզոնականում Տավուշ գյուղի պատանիներն էին, որոնց պարգևատրեց և խրախուսկան նվերներ հանձնեց Ռոման Բերեզովսկին։ Մրցանակ և պատվոգրեր ստացան նաև 2-րդ տեղ զբաղեցրած Այգեհովիտի, 3-րդ տեղ զբաղեցրած Հաղարծնի և 4-րդ տեղ զբաղեցրած Կոթիի թիմերը։
Սահմանամերձ շրջանում ապրող երեխանների համար ֆուտբոլի մրցաշարը կայացավ Գյումրիի Ռուսական տան, Հայաստանի Ֆուտբոլի ֆեդերացիայի, «Բարության ուղի» ՀԿ-ի և Տավուշի մարզպետարանի համատեղ աշխատանքի արդյունքում։
«Մենք անելու ենք մեր ուժերից և հնարավորություններից կախված ամեն ինչ՝ Հայաստանի մարզերի պատանի ֆուտբոլիստներին պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային լիգա առաջ մղելու համար»,- այս մասին ասաց Ռոման Բերեզովսկին խաղից հետո կայացած մամլո ասուլիսի ժամանակ։
Ասուլիսի ընթացքում ներկաները հետաքրքրվեցին Հայաստանի ֆուտբոլի հավաքականի ներկայիս վիճակի, հնչեցին հարցադրումներ ազգային հավաքականի զարգացման հեռանկարների վերաբերյալ։
Բերեզովսկին նաև իր խորհուրդներով ու փորձով կիսվեց ներկա պատանիների և երիտաաարդների հետ։
Ասուլիսի վերջում կազմակերպիչները հայտարարեցին սեպտեմբերի 15-ին՝ Վայոց ձորի, իսկ 17-ին՝ Սյունիքի մարզերում կայանալիք մրցաշարերի մասին:
Հագեցած աշխատանքային օրվա երեկոն իսկը ժամանակն է՝ քսան րոպե հանգստանալու և «տավուշերեն» հեքիաթ վայելելու։ 💚
🗣️ Կարդում է Արթուր Մուսայելյանը
💬 «Իրեք ախպեր են լյըմ՝ անդեր-ընդյուրու։ Սըհանք մի զատ էլ ա ունենըմ չեն․ օրը անըմ են, օրը ուտըմ․ էն էլ՝ մի օր կուշտ, մի օր սոված։ Մի օր էլ էս մեծ ախպերն ասըմ ա՝ ախպերտինք ջան, տյուք տանը կըցեք, ես քյնամ ման կյամ՝ բյալքի մի լյավ գործ եմ ճարըմ․․․»։
Սրվեղի վանք աղյուսաշեն համալիրը գտնվում է Հայաստանի Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղից 3 կմ դեպի հյուսիս-արևմուտք՝ անտառի մեջ, բարձրադիր սարալանջին՝ «Խաչի տակ» կոչվող վայրում:
Շարքի հեղինակ՝ Արտյոմ Դալյան
Երաժշտությունը՝ Vigen Hovsepyan – Zulo (Komitas)
Տավուշյան գյուղը մեր աչքերով․ եռացող կյանք, մեծ ջերմություն ու անսահման սեր։ Գյուղն արևի նման է նայում աշխարհին։
Շարքի հեղինակ՝ Արտյոմ Դալյան
Երաժշտությունը՝ Arpine Babakhanyan, Andranik sarkavag Manukyan & Gata Band – Basen Bari
«Եթե ինձ ասեք՝ մի բառով պատմիր Սամոյի մասին, ես կասեմ՝ լույս․․․»
Եվ չկա ավելի մեծ սեր, քան որ մեկն իր կյանքը զոհի ավելի ուրիշների։ Չկա ավելի մեծ սեր, քան զոհաբերությունը՝ հանուն Հայրենիքի։ #Տղերքը հաղորդաշարն այսօր պատմում է իր կյանքով սիրո մասին վկայած հերոսի՝ Սամվել Մատինյանի մասին։
«2020 թ․ հունվարի 28-ին Բանակի տոնն էր․ ես հենց այդ ժամանակ հասկացա, որ ես բանակը, պետությունն ու իմ երկիրը Սամվելով եմ սիրել։ Սամվելը հագել է իր կանաչ համազգեստը ու ես սիրել եմ մեր երկիրը։ Ես տեսել եմ՝ Սամվելը ինչ հոգատարությամբ, սիրով, սրտացավությամբ է վերաբերվել իր զինվորներին, ու ես հասկացել եմ, որ դա միայն զինվորներին վերաբերվել չէ, Հայրենիքին վերաբերվել է․․․ մեր սերը Հայրենիքի հանդեպ Սամվելով է սկսվել, ու Սամվելով էլ շարունակվում է մինչև հիմա», – Թերեզա Մատինյան (Սամվելի քույրը)։
Սամվել Մատինյանը ծնվել է 1996թ. փետրվարի 24-ին՝ Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղում: Ընտանիքի երրորդ և սպասված զավակն էր՝ երկու աղջիկներից հետո:
2002թ. ընդունվել է Այգեհովիտի Արտաշես Վասիլյանի անվան միջնակարգ դպրոցը, որը գերազանց առաջադիմությամբ ավարտելով, 2013թ. ընդունվել էր միանգամից երկու բարձրագույն ուսումնական հաստատություն՝ Երևանի պետական համալսարանի ֆիզիկայի և մաթեմատիկայի ֆակուլտետ և Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ:
Ընտրությունը բարդ չեղավ․ նրան առավել հոգեհարազատ էր ռազմական մասնագիտությունը: Մասնագիտությամբ հրետանավոր էր: Չորս տարի սովորեց ինստիտուտում և 2017թ., ստանալով լեյտենանտի կոչում, իր ընտրությամբ մեկնեց Ջրական՝ որպես ջոկի հրամանատար։ Ընտրությունը պատահակն չէր ,քանի որ մասնագիտական փորձաշրջանը անցել էր հենց Ջրականում, մասնակցել Ապրիլյան պատերազմին և սիրահարվել այդ տարածաշրջանին:
Սամվելը փայլուն հրետանավոր էր՝ մասնագիտական և մարդկային բարձր որակներով: Արդեն երրորդ տարում վաշտի հրամանատար էր, կոչումով՝ կապիտան: Սիրում էր իր աշխատանքը, հոգատար էր յուրաքանչյուր զինվորի նկատմամբ, և պատահական չէր, որ ամբողջ պատերազմի ընթացքում ոչ մի զոհ չէր տվել իր վաշտից։ Իսկական իր գործին նվիրյալ էր՝ կոչված լինելու սպա:
44-օրյա պատերազմի ընթացքում Սամվելը 35 օր շարունակ հերոսական մարտեր մղեց ոսոխի դեմ, շրջափակվեց ու շրջափակումից հանեց իր զորքին: Նրա երկրային կյանքն ավարտվեց 24 տարեկան հասակում՝ մարտի դաշտում:
Սամվել Մատինյանը հետմահու պարգևատրվել է «Զարավար Անդրանիկ», «Արիության» ու «Մարտական ծառայություն» մեդալներով։
«Եզակի մարդիկ են լինում՝ նման մասնագիտական որակներով ու նվիրվածությամբ միաժամանակ․․․ Կարծում եմ, որ այդ տղաները կյանքը չհամարեցին ամենաթանկը, այլ իրենց արժանապատվությունը, իրենց Հայրենիքն ամենաթանկը գնահատեցին։ Մնացողներիս թող պատգամ լինի, որ այդ մարդկանց մեր՝ ճիշտ ապրելով պարտական լինենք»։
Կրթության ոլորտում հասնելիության, հնարավորությունների և ոլորտում առկա խնդիրների մասին Տավուշ հեռուստաընկերության տաղավարում զրուցել ենք Դիլիջանի կենտրոնական դպրոցի գործադիր տնօրեն Նաիրա Դալուզյանի, «Դասավանդիր Հայաստան» կրթական ծրագրի ուսուցիչ-առաջնորդ և «Սերունդ» ծրագրի մենթոր Ելենա Ղուկասյանի և Այգեհովիտի միջնակարգ դպրոցի աշակերտական խորհրդի նախագահ Զինա Պողոսյանի հետ։