«Ճանապարհային դեպարտամենտ» հիմնադրամից տեղեկացնում են, որ նոյեմբերի 15-ին` ժամը 10։00-17։00-ը, Դիլիջանի թունելը հոսանքազրկվելու է պրոֆիլակտիկ աշխատանքների պատճառով։

Հարգելի՛ վարորդներ‚ հայցում ենք Ձեր ներողամտությունը և հորդորում երթևեկելիս պահպանել ճանապարհային երթևեկության կանոնները, նշված է հաղորդագրությունում։

Հետազոտությունից իրագործում` զարգացնելու նորարարական հմտությունները. այս նպատակով «Ֆաբ Լաբ Հայաստանը» սեպտեմբերի 24-ին Դիլիջանում կազմակերպել էր «Հետազոտությունը հիմնարար է» խորագրով համաժողովը: Ֆաբ Լաբ Դիլիջանը նույն հարթակում համախմբել էր իրենց ոլորտում առաջատար մասնագետների, ովքեր Հայաստանում փոփոխությանների հեղինակներ են տարբեր բնագավառներում՝ ակադեմիական, բիզնեսի և քաղաքականության մշակման: Նրանց միացավ նաև համաժողովի գլխավոր բանախոսը դոկտոր Քլաուդիա Ուռեան՝ ԱՄՆ Մասաչուսեթսի Տեխնոլոգիական ինստիտուտից: 

Համաժողովի բանախոսները տարբեր ոլորտների փորձառու մասնագետներ էին: Նրանց բովանդակալից ելույթներից հետո եղավ հարցուպատասխան` բոլոր խոսնակների մասնակցությամբ, ապա ներկաները հնարավորություն ունեցան նաև այցելել ՖաբԼաբ Դիլիջանի լաբարատորիա:

Միասնականություն, հետաքրքրասիրություն, քաջություն, ստեղծարարություն ու համագործակցություն. այս արժեքների շուրջ Ֆաբ Լաբ Հայաստանը միավորում է ուսուցիչների, արվեստագետների, ճարտարագետների, գիտնականների, ուսանողների, մասնագետների, մտածողների և հետաքրքրասերների՝ դառնալով բաց համաշխարհային համայնքի մի կարևոր մասը:

Ժամանակակից թվային արտադրության տեխնոլոգիաների՝ հեշտ հասանելի լինելու շնորհիվ լաբարատորիան լայնորեն բացում է փորձերի միջոցով` գործնականորեն, սովորելու դուռը: Այն նախագծային ուսուցման բաց խաղահրապարակ է ուսանողների համար, անվերջ սովորելու և հմտանալու հնարավորություն է ընձեռնում բոլոր տարիքի մարդկանց: Ֆաբ Լաբը նաև նորարարական արտադրանքի զարգացման և ձեռներեցության հարթակ է բիզնեսի համար:



Իդեալական համադրություններից՝ Համո Սահյանը և Տավուշը՝ մեր «Տավուշոտ պոեզիա» շարքում։ Համո Սահյան․ «Ում համար իմ ուշքը գնաց»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Տեսանյութում Դիլիջան քաղաքն է։

ՈՒՄ ՀԱՄԱՐ ԻՄ ՈՒՇՔԸ ԳՆԱՑ

Ում համար իմ ուշքը գնաց,
Նա ինձ համար երազ մնաց,
Բայց երբ հետո ուշքի եկավ
Որ ջուր պիտի շաղեր վրաս,
Ուշքի բերեր ժամանակին,
Ուշացել էր…Ուշ էր արդեն:
Ով ինձ համար ուշքը կորցրեց
Ով գիտի ում սիրտը կոտրեց:
Չտեսնելու տվի անցա
Բայց երբ հետո ուշքի եկա,
Թե ես ինչ եմ կորցրել անդարձ,
Անվերադարձ, ուշ էր արդեն:
Եվ ապրում ենք ափսոսալով,
Եվ դժվար ենք ուշքի գալիս,
Որ ուշացած ուշքի գալով
Մի ողջ կյանք ենք տանուլ տալիս:



Տավուշոտ պոեզիա՝ մեր եթերում։ Համո Սահյան․ «Ես չեմ կարող»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Տեսանյութում Ջուխտակ վանքերն են՝ Դիլիջանի անտառներում։

ԵՍ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ

Ես չեմ կարող չհավատալ
Կռունկների վերադարձին,
Երբ արթնացող առվակն արդեն
«Բարի գալուստ»,
«Բարի լայս» է ասում դաղձին,
Երբ պատրաստ է հողը՝ լալու
Մայրանալու
Խուտուտ բերող մի սարսուոից,
Եվ քունն առած ծծկեր մի ծիլ
Նայում է իր թավշյա խոնավ
Խանձարարուրից…
Ես չեմ կարող չհավատալ
Այն զինվորի սուրբ երդումին,
Որ երդումը հազիվ կերած,
Կուրծքը դրել խրամատի
Խոնավ թմբին,
Ծիծաղում է մահի վրա։
Ես չեմ կարող չհավատալ
Արյան գույնին իմ երակի…
Ես չեմ կարող չհավատալ
Այն գրերին,
Որ խոսում են երկինքն ի վեր
Սուրբ քարերից ավերակի,
Մեր պատմությունն արթնացնում,
Մարդ են դարձնում մեզ եռակի։
Ես չեմ կարող չհավատալ
Մեր հինավուրց հայրենների
Թափառական համ ու հոտին,
Որ դարերի մշուշներից
Ոլորվել են ու խառնվել մեր երազին,
Մեղ դպրությանն ու կարոտին։
Ես չեմ կարող չհավատալ
Այն ավանդին,
Որ ամեն օր նորանալով,
Ծաղկում է մեր շուրթի վրա,
Մեր սրտի մեջ։
Եվ վերջապես ես չեմ կարող
Չհավատալ իմ հավատին,
Որ մարդկության հավատն է մեծ:



Ժողովրդական պոեզիա ու մեղեդի՝ մեր եթերում։ «Աշնան գիշեր»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Տեսանյութում կանաչ Դիլիջանն է։

ԱՇՆԱՆ ԳԻՇԵՐ

Էս գիշեր, աշնան գիշեր
Շաղն իջեր` զգետին նախշեր,
Առնոսա նախշուն հավքեր
Խեթ յարիս քուն են մըտեր:

Իմ յարոջ կապա կարեք
Արևից երեսն արեք
Լուսնակից աստառ ձևեք
Աստղերից կոճակ շարեք․․․



Դիլիջանը և սևակյան տողերը՝ մեկ տեսանյութում։ Պարույր Սևակ․ «Երբ աչքերն են սառում»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։

ԵՐԲ ԱՉՔԵՐՆ ԵՆ ՍԱՌՈՒՄ

…Երբ աչքերն են սառում՝
Ասում են, թե՝ ա՛յ-ա՛յ՝ մարդ է գալու:
Բայց դա եթե սուտ չէ,
Ապա բարություն է,
Որ ծնվել է միայն խեղճությունից:
Իմոնք էլ են սառում:
Սակայն դու չե՜ս գալու:
Դու չե՜ս կարող: Գիտե՜մ:
Եվ օդը սենյակիս
Պիտի շարունակի մենակություն բառից անվերջ դողալ՝
Հարուցելով իմ մեջ այն միտքը հին,
Թե վիհերը գուցե նրա համար են լոկ,
Որ մարդ ներքև նետվի:

Իսկ թե վիհերն իրոք նրա համար են լոկ,
Որ մարդ ներքև նետվի՝
Այդ դեպքում ես
Ինչպե՞ս անեմ.
Կո՛ւժ չեմ,
Կուժկոտրո՜ւկ եմ.
Չե՛մ կոտըրվում, միայն փետըրվո՜ւմ եմ,
Եվ դրանից արդեն ես հոգնել եմ,
Ինչպես թուղթն է հոգնել իմ ջանքերից՝
Հեռվից-հեռու ասել քեզ երկու բառ,
Որ կարող է նո՛ւյնքան ինձ թարգմանել,
Որքան թարգմանում է ինքնաթիռին հավը…

Սուտ կա, որ ճիշտ արժե:
Ու ես հավատում եմ մեր հնարած ստին,
Թե չենք կորցնի իրար:

Վախ կա, որ մահ արժե:
Ու ես վախենում եմ, թե կհաղթի կյանքը,
Եվ կմնամ ցավի խեղճ պատմաբան միայն:

Ու, վերջապես, քայլ կա, որ հենց թռիչք արժե:
Եվ ինձ դուրս եմ քաշում իմ մտքերի միջից,
Ինչպես առողջ ակռան բերանից են քաշում:

Բայց հոգնել եմ արդեն
Եվ հոգնել եմ այնքան,
Որ չեմ զգում ոչի՜նչ,
Ցա՛վ չեմ զգում անգամ:

Ա՜յ թե հնար լիներ չզգալ նաև,
Որ աչքերն են մարդու ամենաթաց տեղը…



Դիլիջանի մանկական գեղարվեստի դպրոցն ամփոփեց անցնող ուսումնական տարին. հուլիսի 4-ին Դիլիջանի մշակույթի պալատում կայացավ 2021-2022 ուսումնական տարվա դպրոցի հաշվետու համերգը:

Դիլիջանի Հովհաննես Շարամբեյանի անվան մանկական գեղարվեստի դպրոցը վերջին տարիներին ընդլայնել է իր գործունեությունը, լայնորեն ընդգրկելով Դիլիջան խոշորացված համայնքի գյուղական բնակավայրերը: Գյուղական բնակավայրերում ստեղծված խմբակներում ընդգրկված են շուրջ 120 դպրոցականներ:



Հուլիսի 10-ին Դիլիջանում մեկնարկեց «Գործընկերություն հանուն Հայաստանում գյուղական բարգավաճման»՝ «LEADER» / Համայնքի կողմից առաջնորդվող տեղական զարգացման մեթոդաբանությամբ միջազգային միջոցառումը, որը կազմակերպվել է ԵՄ ֆինանսավորմամբ իրականացվող «Տեղական դերակատարների զորեղացում հանուն զարգացման Լոռու և Տավուշի մարզերում» ծրագրի շրջանակներում՝ ՀՀ էկոնոմիկայի ու տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությունների հետ համագործակցությամբ։

Միջոցառմանը մասնակցում էին ծրագրի շրջանակում ձևավորված նորաստեղծ «Տեղական ակտիվ խմբերը»՝ ներկայացնելով իրենց տեղական արտադրանքը։

Միջոցառման նպատակն է գործընկերության համաձայնագրի ստորագրությամբ պաշտոնապես ազդարարել հինգ նորաստեղծ Տեղական ակտիվ խմբերի մասին ՝ «Տաշիր +», «Լոռվա Ձոր», «ԳանՁոր», «Աղստևի հովիտ» և «Ծիլի Ծով», որոնք ստեղծվել են ԵՄ «Տեղական դերակատարների զորեղացում հանուն զարգացման Լոռու և Տավուշի մարզերում» ծրագրի շրջանակներում՝ «LEADER» / Համայնքի կողմից առաջնորդվող տեղական զարգացման մեթոդաբանության հիման վրա, հետևելով տարածքային ներառական զարգացման սկզբունքին և տեղական հանրային ու մասնավոր հատվածի և քաղ․ հասարակության ներկայացուցիչների գործընկերությամբ։

Միջոցառումը նաև հարթակ էր դոնորների, միջազգային և ազգային գործընկերների, «LEADER» գյուղական զարգացման մեթոդաբանության գծով ԵՄ և տեղական փորձագետների ու ծրագիրն իրականացնող գործընկերների համար՝ ծրագրի առաջընթացի և հաջորդող քայլերի ներկայացման, պանելային քննարկումների, փորձի փոխանակման, կապերի հաստատման և շփումների համար։



Ձյունոտ Տավուշը և սահյանական պոեզիան։ Համո Սահյան․ «Ի՞նչ անեմ, մայրիկ»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Կադրերը M4 միջպետական մայրուղու Դիլիջան-Իջևան հատվածից են։

Ի՞ՆՉ ԱՆԵՄ, ՄԱՅՐԻԿ

Մայրիկ, ինձ հաճախ
Ապտակում էիր
Սխալիս համար
Եվ սաստում էիր,
Որ լաց չլինեմ։
Բայց ցաված տեղըս
Համբուրում էիր
Եվ իմ փոխարեն
Ինձանից թաքուն
Լաց էիր լինում:
Ախ, վերջին անգամ,
Չեմ իմանում ո՞ր
Սխալիս համար
Ինձ ապտակեցիր
Կորուստով քո մեծ…
էլ սաստող չեղավ,
Որ լաց չլինեմ,
Եվ ցաված տեղըս
Համբուրող չեղավ,
Եվ իմ փոխարեն
Իմ ցավն զգացող
Ու լացող չեղավ։
Ի՞նչ անեմ, մայրիկ:

Կենսատու գարնան շնչով՝ Տավուշից։ Համո Սահյան․ «Գնամ մխրճվեմ խորքերն անտառի»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Տեսանյութում երևում են Գանձաքարի ու Դիլիջանի կողմերի սարերը։

Գնամ մխրճվեմ խորքերն անտառի,
Մոլորվեմ մեռնող տերևների մեջ,
Գլուխս դնեմ մամռած մի քարի,
Մի պահ մոռանամ աղաղակ ու վեճ:
Բույն տամ սրտիս մեջ բույն փնտրող հավքին,
Ննջած անտառի ականջը դառնամ,
Շնչառությունը լսեմ մեղմագին
Տերևների տակ խոր քնած գարնան: