Սյուժե
Ֆիլմը պատմում է, թե ինչպես Բաղդասարը, իմանալով կնոջ դավաճանության մասին, փորձում է բաժանվել նրանից։ Բայց միջավայրի կեղծավոր և երկերեսանի մարդիկ այնպիսի վիճակի մեջ են դնում նրան, որ ինքն է ստիպված հեռանում սեփական տնից։ Գործողությունները ծավալվում են դարասկզբին Պոլսում։

Դերերում

Բաղդասար – Մհեր Մկրտչյան
Անուշ – Լաուրա Վարդանյան
Կիպար – Ալեքսանդր Խաչատրյան
Օգսեն – Ռաֆայել Քոթանջյան
Սալոմե – Անահիտ Թոփչյան
դատավորներ – Կարեն Ջանիբեկյան, Էդգար Էլբակյան, Ս. Հարությունյան
Երգում են Զառա Տոնիկյանը, Էլվինա Մակարյանը, Արա Բաբաջանյանը, Գեորգի Մինասյանը, Մ. Մկրտչյանը, Հայկական խմբերգային ընկերության վոկալ համույթը։
Պարում են Հայաստանի պարի պետական անսամբլի և Ալեքսանդր Սպենդիարովի անվան օպերայի և բալետի պետական թատրոնի մենակատարները։
Երաժշտությունը կատարում են ԽՍՀՄ Պետկինոյի նվագախումբը և Հայաստանի ռադիոյի և հեռուստատեսության էստրադային նվագախումբը, դիրիժոր՝ Մելիք Մավիսակալյան։
Երգերի տեքստը՝ Ա. Սահակյանի
Պարերի բեմադրությունը՝ Վանուշ Խանամիրյանի

Սյուժե
Ուրիշի հոգսերով ապրող, անարդարություն և ստորություն չհանդուրժող Արմենը պետարխիվի աշխատակից է: Ըմբոստ և անհանգիստ խառնվածքի տեր լինելով’ նա ստանձնում է այնպիսի կոնֆլիկտների պատասխանատվությունը, որոնք անմիջականորեն իրեն չեն վերաբերում:

1972թ., «Հայֆիլմ», 105 րոպե (2882 մ), գուն., է. թ. 01.1974 թ.:

Սց. հեղ.‘ Պ. Զեյթունցյան, Ֆ. Դովլաթյան,

Բեմ. ռեժ.‘ Ֆ. Դովլաթյան, բեմ. օպեր.’ Ա. Յավուրյան, բեմ. նկ.’ Ռ. Պ. Բաբայան, կոմպոզ.’ Ա. Տերտերյան,

Հնչ. օպեր.‘ Ի. Օրդուխանյան,

Ռեժ.’ Ա. Հայրապետյան, Ա. Սամվելյան,

Օպեր.’ Գ. Հայրապե-տով, Մ. Խանամիրյան,

Զգ. նկ.’ Գ. Իսայան,

Նկ. դիմ.‘ Պ. Ասչյան, ռեժ. աս.’ Հ. Իսկուդարյան, Գ. Մելքոնյան, Դ. Նիկողոսյան,

Օպեր. աս.‘ Կ. Այվազյան, համակց. նկար. օպեր.’ Ն. Շաբաև, նկ.’ Հ. Հովհաննիսյան, մոնտ.’ Գ. Միլոսերդովա, խմբ.’ Վ. Մնացականյան, Լ. Բուդաղյան, տն.’ Հ. Ոպյան:

Դերերում. Արմեն – Խոր. Աբրահամյան, Անահիտ – Ջ. Ավագյան, Ռուբեն – Ա. Այվազյան, Կարեն – Լ. Սարկիսով, Սմբատյան – Գ. Ջանիբեկյան, անծանոթ կին – Ե. Խուդաբաշյան, խորթ հայր – Ռ. Մարտիրոսյան:

Դրվագներում. Խ. Ասմարով, Ռ. Պ. Բաբայան, Լ. Վարդանյան, Ն. Գևորգյան, Ա. Ջրաղացպանյան, Ռ. Մկրտչյան, Ա. Ռստակյան, Գ. Սիմոնյան, Ա. Սահակյան, Գ. Տրդատյան, Ս. Չրչյան, Մ. Պարոնիկյան:

Զանգեզուր, 1938 թվականին նկարահանված հայկական գեղարվեստական կինոնկար, որը պատմում է 1920-ական թվականների սկզբին Հայաստանում ընթացող քաղաքացիական պատերազմի և խորհրդային կարգերի հաստատման մասին։

Սյուժե
Ֆիլմը գործողությունները ծավալվում են քաղաքացիական պատերազմի մեջ ներգրավված Հայաստանում, 1921 թվականին։ Երևանից արտաքսված դաշնակցական վերջին զորքերը, Սպարապետի ղեկավարությամբ, որի կերպարի նախատիպը հանդիսանում էր Գարեգին Նժդեհը- հաստատվում են Զանգեզուրում, որտեղ փորձում են դիմակայել Կարմիր բանակի և տեղական բոլշևիկյան պարտիզաններին։ Պրոֆեսիոնալ հեղափոխական Հակոբյանը ուղարկվում է Զանգեզուր` պայքարելու դաշնակցականների և նրանց համակրող բրիտանական «դիտորդների» հետ։ Ֆիլմում Նժդեհը ներկայացվում է՝ որպես շատ խեղճ, փախուստի դիմող անձնավորություն[1]։

Դերերում
Հրաչյա Ներսիսյան – Հակոբյան
Ավետ Ավետիսյան – սպարապետ
Հասմիկ – Ագյուլ
Դավիթ Մալյան – Մակիչ
Գուրգեն Ջանիբեկյան – Սաքո
Գուրգեն Գաբրիելյան – Արմեն
Գրիգոր Ավետյան – խուլ ծերունի
Գեղամ Հարությունյան – Սամվել
Ա.Առաքելյան – գուսան – Հայկասար, Ազնար
Ցոլակ Ամերիկյան – Աթյուն ապեր
Բելլա Իսահակյան – Անուշ
Գ. Մարգարյան – զինվոր
Իվան Չուվելև – Նիկիտա
Անդրեյ Կոստրիչկին – դենիկինյան գնդապետ
Յունիս Սուլեյմանով – պարտիզան
Ամասի Մարտիրոսյան – դաշնակցական սպահ
Մուրադ Կոստանյան – դաշնակցական սպա
Միքայել Գարագաշ – Սամսոն
Գ. Պապյան – Զարզանդ
Վլադիմիր Ցոպպի – մայոր
Քրիստափոր Աբրահամյան – դրվագ
Ստեղծագործական խումբ
ռեժիսորի ասիստենտներ – Ա. Գրիգորյան, Էրազմ Քարամյան, Վահան Բադալյան
նկարիչներ – Պատո Անանյան, Սերգեյ Սաֆարյան
նկարիչ-դիմահարդար – Արշավիր Սամվելյան
հնչյունային օպերատորներ – Ա. Կորոբով, Տ. Շաբալինա
տնօրեն – Ա. Կարլիկ

Մրցանակներ
1941 թվականին Համո Բեկնազարյանը, Հրաչյա Ներսիսյանը և Ավետ Ավետիսյանը «Զանգեզուր» կինոֆիլմի համար պարգևատրվել են II աստիճանի Ստալինյան մրցանակով։