Առաջարկում ենք գարնանային լավ տրամադրությունը կրկնապատկելու մեր՝ տավուշյան բաղադրատոմսը։
Այսպես՝ վերցնում ենք իջևանյան լեգենդար արտահայտությունների, սովորույթների ու «ստերի» հերթական չափաբաժինը, ավելացնում մակարդակով կոֆե Գոշ գյուղից, ապա՝ մեկ բաժին հետաքրքիր վլոգ Լուսահովիտից։ Այս ամենն, իհարկե, համեմում ենք մեր հաղորդավար Հրանտ Ղազումյանի մատուցմամբ, և կարելի է վայելել «Մեր բարբառն ու բարքերը» հաղորդաշարի հերթական թողարկումը։
Այս անգամ «Մեր Բարբառն ու Բարքերը» հաղորդաշարն սկսելու ենք․․․ազգային պարով։ Ապա գնալու ենք Հովք՝ տաք փռի մոտ տիկին Աննայի հետ անուշ զրույց ունենալու, մի թեթև «ծիկրակելու» ենք Խաշթառակ, ինչպես նաև հասցնելու ենք խոսել տավուշյան հարսանիքի արարողության մասին։
Դենի վախտվա՞, թե՞ էսօրվա հարսանիքներ, հարսանիքի տևողությունը, ծախսը, նվերները, իմաստն ու անիմաստը՝ համեմված ազգագրությունից ու ավանդույթներից կարճ ակնարկներով։ Մի խոսքով՝ համակողմանորեն ուսումնասիրել ենք նաև տավուշյան հարսանիքը։
«Մեր բարբառն ու բարքերը» հաղորդաշարի հերթական «արտագնա» թողարկումը Բերդի տարածաշրջանից է:
Այս թողարկման մեջ դիտեք․ ընտանիք կազմելու՝ «վախտն ա»-ին հաջորդող փուլի մասին՝ հարսի տուն քյնալ, խոսք մյանալ, աղջիկ փախցնել և շատ ավելին: Այս ամենը համեմել ենք Վարդուհի տատի հետ տավուշահամ զրույցներով ու… Համո Սահյանով:
Մեր բարբառն ու բարքերը հաղորդաշարի ամանորյա հատուկ, կամ ինչպես ասում են՝ բլինչիկից էլ համով թողարկումը։ Իջևանյան ամանորյա մեգաստերը, տոների հետ կապված լեգենդար ծիսակատարությունները և շատ ավելին՝ այս թողարկման մեջ։ Իսկ որպես բոնուս կարող եք դիտել այս տարվա չստացված կադրերը։
վաղը չէ մյուս օրը, ասում ենք՝ էքուց չէ էլօր, հաջորդ օրը՝ էքսի օրը, հաջորդ օրվա մյուս օրը՝ կյալօր։
Ոնց որ ասում են՝ «թունելի էն ղրաղին ուրիշ աշխարհ ա, էս ղրաղին՝ սամսեն ուրիշ աշխարհ»։ Ամբողջ հանրապետությունը տոնում է իր Վարդավառը․ իսկ մենք, դե իհարկե, պիտի տարբերվենք․ մենք նշում ենք մեր ՎՐԹԻՎՈՐԸ։
Տավուշյան թաց ու համով Վրթիվորը, ամառվա էփոց-փակոցին, բաղակյողի պատմությունները, հյուլյուլուն և շատ ավելին՝ Հրանտ Ղազումյանի հեղինակային «Մեր բարբառն ու բարքերը» հաղորդաշարի տոնական թողարկման մեջ։
«Ես մտածում եմ՝ եթե մենք հեթանոս էինք մնացել, ապա իջևանցիք կոֆեի աստվածություն էին ունենալու՝ Բամբաս անունով»։
Իջևանյան սուրճի, դրա շուրջ պտտվող բազում ու բազմազան «ավանդույթների», զանազան «ասըմ են»-ների ու «մյացել եմ»-ների մասին, կամ Հրանտ Ղազումյանը պատմում է իր փոքր քաղաքի մեծ բարդույթների մասին։
