Մենք այն եզակի ազգերից ենք, որոնք ունեցել են հյուրընկալության աստված. խոսքը Վանատուրի մասին է: Եվ քանի որ մենք հյուր գնալ շատ ենք սիրում, ըստ այդմ՝ այսօր կսկսենք հենց այդ թեմայից:

Հյուր տանելու «լավ-վադ»-ի, իջևանյան ամենաամուր կռշկապի, ավանդական լյաց լիլու և շատ այլ լեգենդար ավանդույթների մասին՝ «Մեր բարբառն ու բարքերը» հաղորդաշարի նոր թողարկման մեջ:

Հըլբաթ շատերիդ մանկությունը անցկըցած կըլի սարըմ․ էն որ ամառային արձակուրդնին դեռ չսկսած ծեզ ճանգըմ ին, տյնըմ տատի հետ ու հայդա՜՝ ղրգըմ սարը․․․

Դե գիտեք՝ սարի կաթը, մածունը, հացն ու ջուրը ուրիշ են՝ անմահական։

Կադրից դուրս. ՏավուշTV-ի՝ «ՀայԲույս» փառատոնի մասին ռեպորտաժը՝ Հրանտ Ղազումյանի աչքերով:

Իջևանյան բառակազմության ու բառօգտագործման նրբությունների մասին՝ նորի մեջ։ Կըլխի՞ եք լել, թե մենք ինչքան շատ ենք սիրըմ օգտագործիլը «շյաշ» բառը։

Ու տյա հեչ կապ չունի նրյա հետ, որ վախտին Իջևանըմ շյաշանոց ա լել։ «Շյաշ» բառն ունի իրա կիրառություննին․ նայած, թե ինչ ինտոնացիայով ու ինչ միմիկայով ես ասըմ ու երբ ես ասըմ:

Մեր մանկության խաղերը՝

1. չինգաչունգը,
2. ֆիշկան,
3. ռեզինը,
4. պոպոքուկուն

Իսկ դուք խաղացե՞լ եք։

Իսկ քեզ ծանո՞թ է «պահլական տեղաշոր» արտահայտությունը: Եթե ոչ, ապա անպայման հետևիր Տավուշ հեռուստաընկերության եթերին: