Մեր եթերում տավուշյան համ են ավելացնում նաև Տավուշի բարբառով հեքիաթները՝ մեր հայրենակից Արթուր Մուսայելյանի ընթերցմամբ։



Մեր հայրենակից Արթուր Մուսայելյանը շարունակում է Տավուշի բարբառով խրատական հեքիաթների շարքը:

Վայելե՞նք այս երեկո․



Ջրի բերած՝ ջրի տարած

Տավուշյան բարբառով հեքիաթներ Արթուր Մուսայելյանի հետ։

Չվաստակած հարստության ճակատագրի մասին՝ համեմված տավուշյան համ ու հոտով։



Տավուշյան բարբառով հաջորդ հեքիաթը մեր հայրենակից Արթուր Մուսայելյանի հետ։

Ջուրը գցած լավության և դրա՝ պարտադիր վերադառնալու հատկության մասին։
«Իրանք հասնըմ են իրանց մուրազին, տյուք էլ հասնեք ծեր մուրազին․․․»



Կարդում է մեր հայրենակից Արթուր Մուսայելյանը։

Տավուշյան բարբառով, համուհոտով համեմված հերթական հեքիաթը․ այս անգամ՝ պառավի որդու, թագավորի և համբերության ու հաստատակամության բերած պտուղների մասին։

«Նյհանք հասնըմ են իրանց մուրազին, տյուք էլ հասնեք ծեր մուրազին․․․»

Հեքիաթները ժողովրդի իմաստության խտացումն են․ դրանք ուղեկցում են մեզ մանկությունից մինչև խոր ծերություն՝ յուրովի՝ ամեն անգամ։

Հրավիրում ենք այսօր մեզ հետ վայելելու տավուշյան բարբառով հերթական հեքիաթը՝ մեր բարեկամ Արթուր Մուսայելյանի ընթերցմամբ։



Հագեցած աշխատանքային օրվա երեկոն իսկը ժամանակն է՝ քսան րոպե հանգստանալու և «տավուշերեն» հեքիաթ վայելելու։ 💚

🗣️ Կարդում է Արթուր Մուսայելյանը

💬 «Իրեք ախպեր են լյըմ՝ անդեր-ընդյուրու։ Սըհանք մի զատ էլ ա ունենըմ չեն․ օրը անըմ են, օրը ուտըմ․ էն էլ՝ մի օր կուշտ, մի օր սոված։ Մի օր էլ էս մեծ ախպերն ասըմ ա՝ ախպերտինք ջան, տյուք տանը կըցեք, ես քյնամ ման կյամ՝ բյալքի մի լյավ գործ եմ ճարըմ․․․»։