Եթե գոնե մեկ անգամ մասնակցել եք գյուղական խաղողաքաղի, կփաստեք, որ այն չափազանց հետաքրքիր, աշխույժ, ինչու ոչ՝ նաև համեղ գործընթաց է։

Խաղողը խորհրդանշում է հարստություն, առատություն և ուրախություն։ Խաղողաքաղին հաջորդում է խաղողի ճզմումը, հյութի առանձնացումը և մաճառի վայլելումը:

Տեսանյութը՝ Արծվաբերդից մեր թղթակից Լաուրա Դուրյանի

Օգոստոսի 24-ին Բերդի համայնքային մշակույթի տանը կայացավ «Մեղեդի վոկալ» ժողգործիքային համույթի ամփոփիչ, հաշվետու համերգը: Համերգը մեկնարկել է Բերդ համայնքի Արծվաբերդ, Վերին Կարմիրաղբյուր, Տավուշ գյուղերից։

Հանդիսատեսներըը համույթի ելույթի ընթացքում ունկնդրեցին և վայելեցին հայկական, ազգային, ժողովրդական և աշուղական երաժշտություն ու երգեր:

«Ժողովրդական երգարվեստը և պարարվեստը տավուշյան արմատներում սերմանված են, և այն սերնդեսերունդ կրում ենք և պարտավոր ենք կրել»,- իր ելույթում նշում է «Մեղեդի վոկալ» ժողգործիքային համույթի համահիմնադիր Արմեն Մելիքյանը:

«Մեղեդի վոկալ» ժողգործիքային համույթը ստեղծվել է «Բերդ մշակույթի կենտրոն» մշակութային ՀԿ-ի կողմից՝  Բերդի համայնքային մշակույթի տան և ԿԳՄՍ նախարարության աջակցությամբ: Համույթի նպատակն է տարածել և հանրահռչակել հայկական, ազգային, ժողովրդական  երգարվեստը: Այն նպատակ ունի նաև ժողովրդական երգի միջոցով նպաստել սերդունդների միջև համերաշխության մթնոլորտի ձևավորմանը, և այդ նպատակով է, որ  համույթի կազմում ներգրավված են Բերդ համայնքի և շրջանի բնակավայրերի տարբեր սերունդների ներկայացուցիչներ:



Հոկտեմբերի 15-ից սկսած Տավուշ TV-ն առաջարկում է մեկ ամիս շարունակ ներկայացնել սահմանամերձ շրջաններում գործող բիզնեսների գովազդը մեր եթերում և կայքում՝ լիովին անվճար։  Գովազդային տեսանյութի բացակայության դեպքում Տավուշ TV-ի թիմը կաջակցի այն պատրաստելու հարցում: Մեզ դիմել էին սահմանապահ Ներքին Կարմիրաղբյուր գյուղի դպրոցահասակ երեխանները, ովքեր հիմնել են ծաղկային հիմքով բնական և ձեռագործ օճառների բիզնես և զբաղվում են օճառների արտադրությամբ:

Արտադրություն սկսկելու միտքը երեխաների մոտ առաջացել է 2 տարի առաջ, երբ իրենց ուսուցչուհու հետ բարձրացել էին մոտակա սար՝ ուսումանսիրություններ կատարելու։ Պատմում են, որ այնտեղ շատ գեղեցիկ ծաղիկներ կային և իրենք սկսել են մտածել, թե ինչ կարող են անել, այդ ծաղիկների կյանքը երկարացնելու համար։ Հենց այս մտահղացումից սկսվեց ծաղկային հիմքով բնական օճառների արտադրությունը: Արտադրությունը բարբառով անվանել են «Հյուն» անվանումը պատահական չէ ընտրված՝ աղջիկների համար հոն ծառատեսակի ծաղիկն ամենագեղեցիկն է:

Աղջիկները օճառները գունավորում ու պատկերավորում են՝ կյանք տալով իրենց մտքերին: «Երազնաք» անվանումն ունեցող օճառի գույները, օրինակ, իրենց երազանքի գույներ են:

Ստեղծագործող և արարող դպրոցականները վստահեցնում են, որ մեծ ներուժով շարունակելու են իրենց աշխատանքը՝ լավագույնս ներկայանալով իրենց վստահող հաճախորդներին:

Իսկ Տավուշ Մեդիան շարունակում է աջակցել Տավուշ աշխարհի սահմանամերձ բիզնեսներին: Եթե չունեք գովազդային տեսանյութ, ապա մենք կաջակցենք Ձեզ պատրաստել այն և 1 ամիս շարունակ ներկայացնել ձեր սահմանամերձ բիզնեսի գովազդը մեր եթերում և կայքում՝ լիովին անվճար։ Շտապե՛ք դիմել:



Ժողովրդական հեքիաթն, անկասկած, կարող է դառնալ երեկոյի լավագույն ուղեկիցը թե՛ փոքրերի, թե՛ մեծերի համար։

Մեր հեռուստադիտողներին հրավիրում ենք միասին վայելելու Տավուշի բարբառով հերթական հեքիաթը․ այս անգամ՝ Նոյեմբերյանի խոսվածքով։

Արդար կնիկն ու հալալ զավակը․ կարդում է Արթուր Մուսայելյանը։



Մարդը և բնությունը՝ իրար գործակից ու աջակից.  Խաղողի բերքահավաքը Այգեձորում

Բերդի տարածաշրջանից Տավուշ Մեդիայի թղթակից Անահիտ Մակյանի տեսանյութը հրավիրում է բոլորիս երեք րոպեով գյուղ տեղափոխվելու։



Աշնան կանչը՝ Իջևանի սարերից․ Երազանք լեռ

Տավուշ TV-ից Հրանտ Ղազումյանի հերթական վլոգը բնության ներդաշնակությանը խառնվելու, գեղեցիկը տեսնելու և ստեղծելու մասին է։



«Տավուշյան էսքիզներ» շարքի օբյեկտիվում այս անգամ Աչաջուրն է՝ գյուղը, վանքը, «հողի գործը», երազանքներն ու խաղաղության մաղթանքը։

Աչաջուրը Տավուշի մարզի ամենահին ու ամենամեծ բնակավայրերից է։

Շարքի հեղինակ՝ Արտյոմ Դալյան

Երաժշտությունը՝ Nor Dar – Hoi Nazan



Շարունակում ենք ձեզ ներկայացնել հայ մեծերի պոեզիան՝ համեմելով մի կաթիլ տավուշյան ոգեշնչմամբ։ Համո Սահյան․ «Ի՞նչ թաքցնեմ»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Ձեր էկրաններին աշնանային Իջևանն ու սարերն են։ Երաժշտությունը՝ Տիգրան Մանսուրյանի։ 

Ի՞ՆՉ ԹԱՔՑՆԵՄ

Էլ բան չունեմ

Ես աշխարհից թաքցնելու:

Մինչև հիմա, որ չեմ հանգել

Էլ ինձ ո՞վ է հանգցնելու:

Վառվել եմ ես մանկուց ի վեր

Ծիծաղել եմ ու հառաչել,

Ծիծաղել եմ ու հառաչել

Ինձ գտնելու մի հարցումով.

Եվ վերջապես կամաց-կամաց

Սկսել եմ ինձ ճանաչել,

Թեկուզ՝ այսքան ուշացումով:

Սկսել եմ ինձ ճանաչել

Ոչ թե այլոց կարծիքներով,

Ոչ թե թևիս ու գլխիս տակ

Դրած փափուկ բարձիկներով,

Այլ՝ հոգսերի ծովն ամփոփող

Իմ ծով սրտի տարողությամբ…

Յոթ գլխանի տառապանքին

Դիմանալու կարողությամբ:

Սկսել եմ ինձ ճանաչել

Ոչ թե ինչ-որ խաբված սիրով

Այլ հոգուս մեջ շառագունած

Երազներիս Կաթն Ծիրով:

Սկսել եմ ինձ ճանաչել

Այս համարձակ առավոտով,

Իմ վաստակի վարձով առատ,

Մաքուր պահած իմ հավատով,

Արյան գույնով իմ անարատ:

Սկսել եմ կամաց-կամաց

Ինձ ճանաչել ու հասկանալ,

Ինձնից անկախ պատճառներով

Գործած բոլոր մեղքերիս դեմ

Սկսել եմ կամաց-կամաց ըմբոստանալ:

Սկսել եմ կամաց-կամաց

Դառնալ ներհուն,

Դառնալ խոհեմ:

Մի կաթիլ ջուր պահանջողին՝

Շատրվաններ չխոստանալ

Սկսել եմ իմ բախտի հետ

Ավելի սերտ մտերմանալ:

Սկսել եմ ավելի շատ ջերմացնել

Ու ջերմանալ:

Սկսել եմ կամաց-կամաց

Բոլորի դեմ հոգիս բանալ,

Գարնանային այս ամպրոպով սրբագործել

Ու լվանալ:

Սկսել եմ երգով ,

Հոգով ու խոհելով

Հարստանալ:

Եվ վերջապես.

Սկսել եմ ես հասկանալ,

Որ բան չունեմ այս աշխարհից թաքցնելու,

Մինչև հիմա

Որ չեմ հանգել,

Էլ ինձ ով է հանգցնելու:



«Տավուշոտ պոեզիա» շարքում Մկրտիչ Պեշիկթաշլյանի «Եղբայր եմք մենք» ստեղծագործությունն է: Կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Երաժշտական հատվածները՝ Հայրիկ Մուրադյանի: 

ԵՂԲԱՅՐ ԵՄՔ ՄԵՆՔ

Ի բյուր ձայնից բնության շըքեղ

Թե երգք թռչին սիրողաբար,

Մատունք կուսին ամենագեղ

Թե որ զարնեն փափուկ քընար,

Չունին ձայն մի այնքան սիրուն,

Քան զանձկալի Եղբայր անուն։

Տո՛ւր ինձ քու ձեռքդ, եղբա՛յր եմք մեք,

Որ մըրըրկավ էինք զատված.

Բաղդին ամեն ոխ չարանենգ

Ի մի համբույր ցրվին ի բաց.

Ընդ աստեղոք ի՜նչ կա սիրուն.

Քան զանձկալի Եղբայր անուն։

Երբ ալեւոր Մայրն Հայաստան

Տեսնե զորդիս յուր քովե քով,

Սըրտին խորունկ վերքըն դաԺան

Քաղցր արտասված բուԺին ցողով.

Ընդ աստեղոք ի՜նչ կա սիրուն,

Քան զանձկալի Եղբայր անուն։

Մեկտեղ լացինք մենք ի հընում․․․

Եկեք դարձյալ հար անբաԺան

Խառնենք զարտոսր եւ ըզխնդում,

Որ բազմածնունդ ըլլա մեր ջան.

Ընդ աստեղոք ի՜նչ կա սիրուն,

Քան զանձկալի Եղբայր անուն։

Մեկտեղ հոգնինք, մեկտեղ ցանենք,

Մեկտեղ թափին մեր քրտինքներ,

Ըզհունձ բարյաց յերկինս հանենք,

Որ կյանք առնուն հայոց դաշտեր.

Ընդ աստեղոք ի՜նչ կա սիրուն,

Քան զանձկալի Եղբայր անուն։



Սահյանի մասրենին Հայաստանի ու հայ ժողովրդի խորհրդանիշն է։ Համո Սահյան․ «Մասրենի»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը։ Տեսանյութում Դիտավանի չքնաղ շրջակայքն է։

ՄԱՍՐԵՆԻ

Պտուղդ քաղող չկա,

Մասրենի, սարի մասրենի,

Պատիվդ պահող չկա,

Մասրենի, բարի մասրենի։

Ասում են՝ էլ մարդ չկա,

Որ փնտրի քնքշանքդ փշոտ,

Քեզ գրկի ու տաքանա,

Մասրենի, ժայռի մասրենի։

Երեսիդ նայող չկա,

Մասրենի, վայրի մասրենի,

Կրքերիդ կրակը քեզ

Թող այդպես այրի, մասրենի…

Կանգնել ես քո բարձունքին,

Մեկուսի, մենակ, մենավոր…

Իմ երես առած դարում

Դու լքված այրի, մասրենի։