Իջևանում բացվեց հուշաղբյուր՝ նվիրված 44-օրյա պատերազմում զոհված Էդգար Սարգսյանի հիշատակին

Արցախյան 44-օրյա պատերազմում զոհված Էդգար Սարգսյանը դեկտեմբերի 3-ին 35 տարեկան կդառնար: Ի հիշատակ Էդգարի՝ նրա ծննդյան օրը Իջևանում բացվեց հուշաղբյուր, որը կառուցվել է ընկերների նախաձեռնությամբ ու աջակցությամբ: Հուշաղբյուրի բացման և խաչքարի օծման արարողությունը իրականացրեց Իջևանի հոգևոր հովիվ Տեր Սիմեոն քահանա Առաքելյանը:
Էդգար Սարգսյանը 2020 թվականին անցնելով սահմանից սահման՝ մասնակցել է Արցախի պաշտպանության մարտերին, զոհվել հոկտեմբերի 4-ին՝ Մատաղիսում: Կյանքով ու էներգիայով լի, համեստ ու ընկերասեր. այսպես են հիշում Էդգարին իր հարազատներն ու ընկերները: Հայրենիքի սահմանները պաշտպանելիս ցուցաբերած ծառայությունների համար Էդգար Սարգսյանին հետմահու շնորհվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալը:




Տղերքը․ Կարեն Մելիքսեթյան

«Կարենը միշտ հպարտությամբ էր նշում, որ իր և սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը նույն օրն է․․․»։

Աշխույժ  ու միևնույն ժամանակ հանգիստ, հարգալից, պատրաստակամ էր օգնել բոլորին․ այսպիսին է մնացել Կարենը ու կմնա իր մտերիմների սրտում՝ որպես հանուն Հայրենիքի ու շատերի կյանքի համար իր կյանքը տված նվիրյալ։

«Տղերքը» հաղորդաշարի այսօրվա թողարկումը պատմում է տավուշեցի Կարեն Մելիքսեթյանի մասին․

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Կարեն Արմենի Մելիքսեթյանը ծնվել է 2001 թ․-ի մարտի 5-ին՝ Դիլիջան քաղաքում։ Կարենը տան կրտսերն էր, պատմում են, որ փոքր ժամանակ աշխույժ, ժիր ու շարժուն երեխա էր։

2007թ․-ին ընդունվել է Դիլիջանի թիվ 4 միջնակարգ դպրոց,  դպրոցական տարիներին ակտիվորեն հաճախել է բազմաթիվ մարզական խմբակների։

2016թ․-ին ընդունվել է Դիլիջանի պետական քոլեջի խոհարարական բաժին։ Գերազանց ավարտել է քոլեջն ու զորակոչվել հայոց բանակ ՝ ծառայության անցնելով Արցախի Հանրապետության Հադրութ քաղաքում։

Երկու ամիս անց ծառայությունը շարունակել է  Հոկտեմբերյանի զորամասում ՝ դասընթացների նպատակով, որից հետո տեղափոխվել է Հադրութ, ստացել սերժանտի կոչում։

Պատերազմի առաջին օրից եղել է առաջնագծում ՝ պաշտպանելով Վարանդայի դիրքերը։ Շրջափակումը ճեղքելով հասել են մինչև Մարտունի 2, բայց հոկտեմբերի 31-ին մարտական առաջադրանք կատարելիս զոհվել է ավիոռումբի պայթյունից։ Հարազատները կարոտով են պատմում, որ Կարենը մեծ երազանք ուներ հմուտ խոհարար դառնալու։ 

Կարեն Մելիքսեթյանը հետմահու պարգևատրվել է  «Գթության Մայր», «Ասպետաց Մայր», «Մրտական Խաչ Առաջին Գունդ»,  Հայոց Ազգային Գվարդիայի «Հավերժի Մարտիկ» և «Առյուծ Ֆիդայի» շքանշաններով։






Տղերքը․ Դավիթ Շահնազարյան

«[Մարտական ընկերներից] մենք ում ճանաչում ենք՝ իրան Դավիթն ա դրել շտապ օգնության մեքենայի մեջ, ուղարկել․․․ ասում են՝ նույնիսկ շտապ օգնությունը Դավիթի համար եկել ա, բայց Դավիթը իր ոտքը վիրակապել ա, գրկել, էն մեկին դրել մեքենայի մեջ, ինքը էլի մտել կռվի․․․» (պատմում է մայրը)։

Թասիբով, պարտաճանաչ, պատասխանատու․․․ այս բառերն են անընդմեջ կրկնվում 44-օրյա պատերազմի տավուշեցի հերոսներից Դավիթ Շահնազարյանի մասին բոլորի պատմածներում։ Մարտական ու կյանքի ընկերները, հարազատներն ու նրան պարզապես ճանաչողները փաստում են՝ այլ կերպ վարվել, հայրենի հողը թշնամուն թողնել Դավիթը պարզապես չէր կարող։

«Տղերքը» հաղորդաշարի այսօրվա մեր թողարկումը Դավիթ Շահնազարյանի մասին է։

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Դավիթ Շահնազարյանը ծնվել է 2000թ. ապրիլի 1-ին, սովորել է Աճարկուտի հիմնական դպրոցում, ապա ուսումը շարունակել Ներքին Ծաղկավանի միջնակարգ դպրոցում։ Ուսմանը զուգահեռ նաև զբաղվել է սամբո մարզաձևով: Դավիթը սամբոյի Հայստանի փոխչեմպիոն էր. մասնակցել է ՀԱՊԿ-ի և ԱՊՀ-ի մրցումներին։

Դավիթը նաև կանգնած էր պատանի երկրապահների շարքերում:

2019 թ.-ին զորակոչվել է բանակ՝ ծառայության,անցնելով Հադրութում, եղել է սերժանտ։ Հետախույզ էր. երբ թեժ մարտերի ժամանակ հրամանատար չեն ունեցել, ստանձնել է նաև հրամանատարի պարտականությունը։

Դավիթ Շահնազարյանը քաջաբար ընկել է նոյեմբերի 7-ին՝ Շուշիի մատույցներում՝ պահելով զորքի թիկունքը։

Հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» և հայրենասիրական տարբեր հիմնադրամների մեդալներով։






Շիրակ Գասպարյանի հիշատակին եկեղեցի է կառուցվում

Արցախյան 44-օրյա պատերազմում նահատակված Շիրակ Գասպարյանի ծնողներն իրենց որդու և արցախյան պատերազմի բոլոր հերոսների հիշատակն հավերժացվող եկեղեցի են կառուցում իրենց գյուղի՝ Աչաջուրի սրտում։

Եկեղեցու զանգը նվիրաբերել է Գևորգ Սայադյանը, ով՝ իր ընկերների հետ միասին, 2 տարի առաջ, լսելով եկեղեցու կառուցման մասին լուրը, միանգամից հանձն էր առել՝ նվիրաբերել գմբեթի խաչը։
_____

#bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails { width: 1254px; justify-content: center; margin:0 auto !important; background-color: rgba(255, 255, 255, 0.00); padding-left: 4px; padding-top: 4px; max-width: 100%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item { justify-content: flex-start; max-width: 250px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item a { margin-right: 4px; margin-bottom: 4px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item0 { padding: 0px; background-color:rgba(0,0,0, 0.30); border: 0px none #CCCCCC; opacity: 1.00; border-radius: 0; box-shadow: ; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img { max-height: none; max-width: none; padding: 0 !important; } @media only screen and (min-width: 480px) { #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img { -webkit-transition: all .3s; transition: all .3s; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 img:hover { -ms-transform: scale(1.08); -webkit-transform: scale(1.08); transform: scale(1.08); } } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-item1 { padding-top: 56%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-title2, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-ecommerce2 { color: #323A45; font-size: 16px; font-weight: bold; padding: 2px; text-shadow: ; max-height: 100%; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-thumb-description span { color: #323A45; font-size: 12px; max-height: 100%; word-wrap: break-word; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-play-icon2 { font-size: 32px; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .bwg-container-0.bwg-standard-thumbnails .bwg-ecommerce2 { font-size: 19.2px; color: #323A45; }

/*pagination styles*/ #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 { text-align: center; font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; margin: 6px 0 4px; display: block; } @media only screen and (max-width : 320px) { #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .displaying-num_0 { display: none; } } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .displaying-num_0 { font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; margin-right: 10px; vertical-align: middle; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .paging-input_0 { font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; vertical-align: middle; } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled:hover, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a.disabled:focus, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 input.bwg_current_page { cursor: default; color: rgba(102, 102, 102, 0.5); } #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 a, #bwg_container1_0 #bwg_container2_0 .tablenav-pages_0 input.bwg_current_page { cursor: pointer; text-align: center; font-size: 12px; font-weight: bold; color: #666666; text-decoration: none; padding: 3px 6px; margin: 0; border-radius: 0; border-style: solid; border-width: 1px; border-color: #E3E3E3; background-color: rgba(255, 255, 255, 1.00); box-shadow: 0; transition: all 0.3s ease 0s;-webkit-transition: all 0.3s ease 0s; }
if( jQuery('.bwg_nav_cont_0').length > 1 ) { jQuery('.bwg_nav_cont_0').first().remove() } function spider_page_0(cur, x, y, load_more) { if (typeof load_more == "undefined") { var load_more = false; } if (jQuery(cur).hasClass('disabled')) { return false; } var items_county_0 = 1; switch (y) { case 1: if (x >= items_county_0) { document.getElementById('page_number_0').value = items_county_0; } else { document.getElementById('page_number_0').value = x + 1; } break; case 2: document.getElementById('page_number_0').value = items_county_0; break; case -1: if (x == 1) { document.getElementById('page_number_0').value = 1; } else { document.getElementById('page_number_0').value = x - 1; } break; case -2: document.getElementById('page_number_0').value = 1; break; case 0: document.getElementById('page_number_0').value = x; break; default: document.getElementById('page_number_0').value = 1; } bwg_ajax('gal_front_form_0', '0', 'bwg_thumbnails_0', '0', '', 'gallery', 0, '', '', load_more, '', 1); } jQuery('.first-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, -2, 'numeric'); return false; }); jQuery('.prev-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, -1, 'numeric'); return false; }); jQuery('.next-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 1, 'numeric'); return false; }); jQuery('.last-page-0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 2, 'numeric'); return false; }); /* Change page on input enter. */ function bwg_change_page_0( e, that ) { if ( e.key == 'Enter' ) { var to_page = parseInt(jQuery(that).val()); var pages_count = jQuery(that).parents(".pagination-links").data("pages-count"); var current_url_param = jQuery(that).attr('data-url-info'); if (to_page > pages_count) { to_page = 1; } spider_page_0(this, to_page, 0, 'numeric'); return false; } return true; } jQuery('.bwg_load_btn_0').on('click', function () { spider_page_0(this, 1, 1, true); return false; });
#bwg_container1_0 #bwg_container2_0 #spider_popup_overlay_0 { background-color: #EEEEEE; opacity: 0.60; }
if (document.readyState === 'complete') { if( typeof bwg_main_ready == 'function' ) { if ( jQuery("#bwg_container1_0").height() ) { bwg_main_ready(jQuery("#bwg_container1_0")); } } } else { document.addEventListener('DOMContentLoaded', function() { if( typeof bwg_main_ready == 'function' ) { if ( jQuery("#bwg_container1_0").height() ) { bwg_main_ready(jQuery("#bwg_container1_0")); } } }); }

Շիրակ Գասպարյանը ծնվել է 1998 թ․, Տավուշի մարզի Աչաջուր գյուղում։ Շիրակը տան փոքր զավակն էր, ում ծնունդը երկար սպասված է եղել։

2005 թ․ ընդունվել է Աչաջրի Հ. Թամրազյանի անվան միջնակարգ դպրոցը։ 2016 թ․ ավարտում է դպրոցը, ապա ընդունվում ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի Պատմության բաժին։ 2020 թ․ բուհն ավարտել է բարձր առաջադիմությամբ։ Հաջողությամբ հանձնելով քննությունները՝ ավելի քան 15 բուհից հրավեր է ստացել, բայց ընտրել է Չեխիայի Կարլովի անվան համալսարանը։
Շիրակը նախընտրեց ծառայել բանակում՝ իր պարտքը հանձնել Հայրենքին, այնուհետև միայն մեկնել Չեխիա։

Ծառայության է մեկնել 2020 թ․ հուլիսի 29-ին, ծառայության է անցել Ջրականում՝ Մեխակավանում։ Մի քանի ամսում ստացել է սերժանտի կոչում։ Պատերազմին մասնակցել է առաջին իսկ օրից։ Շիրակը նահատակվել է թշնամու հրազենի կրակոցից։ Նրան զինվորական կարգով հողին են հանձնել հայրենի գյուղում՝ Աչաջրում։

 

«Տղերքը». Շիրակ Գասպարյան






Տղերքը․ Լյովա Դանոյան

«Ինձ թվում ա՝ պատերազմի մասնակից բոլոր հերոս տղաները մի ընտանիքից են դուրս եկած․ որ պատմում ա ծնողը, ասում եմ՝ ոնց որ իմ երեխու մասին պատմի»,- պատմում է մայրը։

«Տղերքը» հաղորդաշարի մեր հերթական թողարկումը Լյովա Դանոյանի մասին է՝ Դիլիջան քաղաքում ծնված երիտասարդի, ում բարությունն ու հոգատարությունը տանը և շրջապատում նույնքան մեծ անվեհերության վերածվեցին վճռական պահին՝ մարտի դաշտում։

«Ինքը երբեք հետ չի նայել, հետ չի գնացել․․․ծառայակիցներն ասում են՝ ինքը ոչ մի բանից չէր փախչում, չէր վախենում»։

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Լյովա Արթուրի Դանոյանը ծնվել է Տավուշի մարզի Դիլիջան քաղաքում: 2015-2018 թթ. սովորել է Դիլիջանի ավագ դպրոցում:

2019 թ․-ի հունվարի 23-ին զորակոչվել է բանակ՝ ծառայության անցելով Հադրութում: Հոկտեմբերի 3-ին ստացել է երկու ոտքի բեկորային վրիավորում, սակայն շարունակել է կռվել՝ մարտի դաշտում չթողնելով իր զինակիցներին: Հոկտեմբերի 29-ին Լյովային տեղափոխում են Ճարտար գյուղ, որտեղ էլ զոհվում է նոյեմբերի 2-ին՝ թշնամու հերթական գրոհներից մեկի ժամանակ՝ անօդաչու թռչող սարքի հարվածից:

Հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» և «Գթության մայր» մեդալներով։






Տղերքը․ Մխիթար Ամիրխանյան

«Զանգեց ինձ, բա՝ գնում եմ, ասեցի՝ չես գնում։ Բա՝ Հայրենիքի տեղը նեղն ա, մեր ընտանիքից որևէ մեկս պիտի գնանք․․․», – պատմում է հայրը։

«Տղերքը» հաղորդաշարի այսօրվա թողարկումը Մխիթար Ամիրխանյանի մասին է՝ երկու երեխաների հոր, ով պատրաստակամորեն կրեց Հայրենիքի իր կտորի համար պատասխանատվությունը՝ անմահանալով հանուն բոլորիս խաղաղ կյանքի։

44-օրյա պատերազմի ընթացքում Մխիթարը և կատաղի մարտ են վարել, թշնամուն բազմաթիվ կորուստներ պատճառել ու ընկել հերոսաբար։ Ռազմաճակատ մեկնելու առաջին իսկ օրվանից Մխիթարի երգն ու քաջալերանքը առաջ են մղել «իր ջոկատի» տղաներին․․․

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Մխիթար Ամիրխանյանը ծնվել է 1989 թվականին, սահմանամերձ Կոթի գյուղում։ Ապրել է գյուղում։ Ուսումը ստացել է Կոթիի միջնակարգ դպրոցում, ապա 2008-ին զորակոչվել է պարտադիր զինվորական ծառայության։

44-օրյա պատերազմը սկսելուն պես կամավորագրվել ու մեկնել է ռազմաճակատ։ Մխիթարը եղել է Մատաղիսում, մասնակցել է թեժ մարտերին, նույնիսկ վիրավոր լինելով՝ չի լքել մարտադաշտը։ Ճիշտ հաշվարկների արդյունքում իր զինակիցների հետ հակառակորդին պատճառել են նյութական ու մարդկային մեծ թվով կորուրստներ։

Մխիթար Ամիրխանյանը զոհվել է Մատաղիսի պաշտպանության համար մղվող մարտերում։






Տղերքը․ զրուցում ենք Սարգիս Ֆիդանյանի և Մանուշ Գրիգորյանի հետ

Պատերազմ, վիրավորում, կյանքի փոփոխություն և նոր կյանք․ «Տղերքը» հաղորդաշարի շրջանակներում այս անգամ զրուցել ենք Հաղթանակ գյուղից Սարգիս Ֆիդանյանի և նրա կնոջ՝ Մանուշ Գրիգորյանի հետ։

Սարգիսը ծանր վիրավորում է ստացել Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ընթացքում, որի արդյունքում կորցրել է ոտքը և ձեռքը։ Վերականգնողական երկարատև ընթացք է անցել «Զինվորի տանը», ապա՝ Չեխիայի Հանրապետությունում։

Այժմ Սարգիսն ամուսնացած է, վերջերս ծնվել է նաև նրա և Մանուշի դուստրը՝ Սոնան։ Սարգիսն ասում է, որ հայր դառնալն ու ընտանիքը նոր և իրական իմաստ են բերել իր կյանքին։






Տղերքը․ Հարցազրույց Սարգիս Ալավերդյանի հետ

Տավուշ TV-ի տաղավարում մեր հյուրն է  44-օրյա պատերազմի մասնակից Սարգիս Ալավերդյանն է։ Սարգիսը պարտադիր զինվորական ծառայության է մեկնել 2019 թ. ամռանը և մեկ տարվա զինծառայող էր, երբ սկսվեց պատերազմը։ Վիրավորում է ստացել պատերազմի հենց առաջին օրը։

Վերականգնողական դժվար ճանապարհ անցնելուց հետո այսօր հենց իր հետ կխոսենք «պատերազմից առաջ»-ի և «հետո»-ի մասին։






Տղերքը․ Մեսրոպ Հովհաննիսյան

«Ինքը լրիվ սիրո արտահայտություն էր՝ իր մեջ էնքան շատ էր էդ սերը․․․ու ամենքիս կարողանում էր տալ՝ ամենքիս լիարժեք, մեծ սեր էր տալիս»։

Տղերքը հաղորդաշարի մեր այսօրվա թողարկումը պատմում է գետահովիտցի Մեսրոպ Հովհաննիսյանի մասին՝ մարդու, ով իր կարճատև կյանքի ընթացքում հասցրեց իր բաժին սերն ու բարին թողնել իրեն ճանաչող յուրաքանչյուր մարդու սրտում։

Այդ սերն առ մարդիկ ու սերն առ Հայրենիք էլ նրան տարան իսկական հերոսացման ճանապարհով։ Ինչպես Մեսրոպի հայրն է ասում՝ «հերոս բառը, ինձ թվում ա, հերիք ա, որ էլ ուրիշ ոչ մի բան չավելացնենք։ Մենակ իմ տղեն չէ՝ բոլորը, ովքեր կյանքները դրեցին էս հողի ու ջրի համար․․․»։

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Մեսրոպ Վարդանի Հովհաննիսյանը ծնվել է 2002 թ․ հունվարի 11-ին Տավուշի մարզի Գետահովիտ գյուղում, սովորել և ավարտել է տեղի միջնակարգ դպրոցը։

Դպրոցն ավարտելուց հետո 2020-ի հուլիսի 21-ին զորակոչվել է բանակ՝ պարտադիր զինվորական ծառայության:

Մեսրոպը ծառայում էր Ջրականում և երկու ամսվա զինծառայող էր, երբ սկսվեց պատերազմը։ Էությամբ բարի և հոգատար պատանին շատ երազանքներ ուներ, որոնք պետք է իրագործեր ծառայությունից հետո, սակայն կյանքն այլ ընթացք էր նախատեսել:

Հոկտեմբերի 13-ին անմահացել է Հադրութի Վարդասարում․ նրան փնտրել են երկար ժամանակ և գտել միայն դեկտեմբերին։ 

Մեսրոպ Վարդանի Հովհաննիսյանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայության», «Մարտական խաչ» մեդալներով, ինչպես նաև «Գթության մայր» միջազգային միության մեդալով։






Տղերքը․ Պատմում են Սարգիս Ավագյանը և Մոնիկա Մոսինյանը

Գրեթե մեկ ամիս առաջ՝ նոյեմբերի 11-ին Տավուշի մարզի Կողբ գյուղում 44-օրյա պատերազմի մասնակից Սարգիս Ավագյանի նշանադրությունն էր։ 

«Տղերքը» հաղորդաշարի մեր թիմը զրուցել է Սարգիսի և նրա նշանածի՝ Մոնիկայի հետ։ Երիտասարդները պատմում են պատերազմի, իրենց ապրումների, սպասումի և միշտ հաղթող սիրո մասին։