«Ցանկացած պատերազմ, ցանկացած ահաբեկչություն ֆիզիկապես ազդում է կոնկրետ քանակությամբ մարդկանց վրա, բայց հոգեբանորեն ազդում է ողջ ազգաբնակչության վրա․․․ Եվ ամբողջ հասարակության հոգեկան առողջությամբ չզբաղվելը նույնքան վտանգավոր է, ինչքան կոնկրետ մարդկանց ֆիզիկական և հոգեկան խնդիրներով չզբաղվելը»։
Մեր տաղավարում հոգեբան Արմեն Բեջանյանի, հոգեբույժ Արմեն Սողոյանի և «Պահապան զարգացման հիմնադրամ»-ի տնօրեն, հոգեբան Ինգա Հարությունյանի հետ զրուցում ենք պատերազմի՝ որպես սթրեսի, սթրեսի կառավարման ու խրոնիկ սթրեսի պայմաններում ապրելու բացասական հետևանքների, հոգեմարմնական հիվանդությունների մասին, ինչպես նաև քննարկում ենք պատերազմի արդյունքում կորստի վշտի հետ առերեսվելու իրականությունը՝ ինչպե՞ս ապրել կորստից հետո, հոգեբանի դերը՝ որպես սատարող, ե՞րբ է առաջանում հոգեբույժի միջամտության կարիք, և ինչպես կարող են մարդիկ, հարազատները կամ հասարակությունը օգնել կամ խանգարել կորուստ ունեցողներին։
——————————
Սույն ծրագիրն իրականացվում է «ՁԳՏՈՒՄ ավելի լավ ապագայի. համայնքների և քաղաքացիական հասարակության դիմակայունություն Հայաստանում» (STRIVE) ծրագրի շրջանակներում, որը համաֆինանսավորում է Եվրոպական միությունը և իրականացնում է ՆԵՖ Բելգիան՝ գործընկերությամբ «ԱԳԱԹ» հաշմանդամություն ունեցող կանանց իրավունքների պաշտպանության կենտրոն ՀԿ-ի, «ԲԼԵՋԱՆ» բնապահպանական, սոցիալական, բիզնեսի աջակցության ՀԿ-ի, «Դիլիջանի երիտասարդների համագործակցության կենտրոն» ՀԿ-ի և Կանանց զարգացման «Ռեսուրս կենտրոն» հիմնադրամի:
