Մանկության հուշեր Ամանորի մասին․ Հրանտ Ղազումյանի բանաստեղծությունը՝ «Մեր բարբառն ու բարքերը» հաղորդաշարի ամանորյա թողարկումից։
Ամեն անց կենող տարին ինձանից
Մի խտիտ մանկություն ա կյողանըմ տանըմ:
Ամեն անց կենող տարվա եդևից
Ես հեթոցն ընգյած վազ-վազ եմ անըմ:
Ամեն անց կենող տարվա վերջերին
Մի տյուռ ա պյաց լըմ դբյա մանկություն:
Որդի էլ փախչեմ, որդի էլ քյնամ
Տա՜տ, ճամփեն պիրըմ ա ինձ հսցնըմ քու տուն:
Սենյակի կես տեղը փեչն էր բրբռնմ,
Տնեցիք տոնածառն էին ուրախ զրթյարըմ
Ծինը կյալիս էր ու տյուռը կտրըմ,
Իսկ տյու ինձ հըմար տաք ջեմբռիր կյործըմ:
Դե ես էլ նստած տաք փեչի կշտին
Իմ մի պյուռ հանգիստն էի վայելըմ,
Թարմ թխած հացի հոտն էր պտտվըմ
Իսկ տյու շարունակ քու կյործքն էիր անըմ:
Թաղի րեխեքը ծեն էին տալի,
Պյաշերի կլխից սանկայինք ընգյնըմ,
Ասըմինք, խոսըմ, վազ վազինք անըմ
Իսկ օրվա վերջին հրաշքի սպասըմ:
Ու ինչքան սեր կար սաղի տներըմ,
Աչքերնու միջին փայլ ու ջերմություն,
Տատ, տարվա վերջին շատ եմ տռտակվըմ
Կարոտի ճամփով քու տուն եմ հասնըմ:
Մանկությունիցս թելեր եմ կյողացել
Նոր տարվա սկզբին կծկել եմ, հազրել,
Տաք ջեմբռ եմ կյործըմ քու ասած ձևով
Կրկատան արած իմ սրտի չափով:
