Տավուշոտ պոեզիա․ «Տեղում եմ ես»․ Համո Սահյան

Շարունակում ենք ձեզ ներկայացնել հայ մեծերի պոեզիան՝ համադրելով տավուշյան ոգեշնչմամբ։ Համո Սահյան․ «Տեղում եմ ես»․ կարդում է Հրանտ Ղազումյանը, տեսանյութում Դիլիջանի Ամֆիթատրոնն է։

Գետնով տան ինձ, թե վեր թռցնեն,

Իմ մշտական տեղում եմ ես,

Քայլերս նույն տունն են բերում,

Ինչքան  ճամփաս շեղում եմ ես,

Այրում եմ ինձ․․․ ինչ որ մնաց,

Մոխրիս  մեջ անթեղում եմ ես,

Թաղում եմ ինձ ամեն գիշեր,

Առավոտյան պեղում եմ ես։

Պաշարապինդ, շնորհաբաշխ,

Շնչող մի բուռ հողի համար,

Հողից ուղիղ հոգիս մտած,

Ներշնչանքի դողի համար,

Բնության պես կիրթ ու վայրի

Մի բնական տողի համար

Զրկում եմ ինձ ամեն ինչից,

Ամեն ինչում նեղում եմ ես։

Չեմ նկատում օրերս  չուն,

Ակնթարթ է թվում տարիս,

Տանջանքով է տեղը գտնում,

Ամեն մի բառն ամեն տաղիս,

Մթագնում եմ ամպի նման,

Որոտում եմ, կայծակ տալիս,

Ամեն ծարավ սրտի վրա,

Անձրև դառած տեղում եմ ես։